تاثیر رژیم های مختلف آبیاری بر محتوی فنل و فلاونوئیدی ماش سیاه

ماش سیاه یکی از گونه های گیاهی خانواده لگوم محسوب میشود که هم به عنوان ماده غذایی مغذی مورداستفاده قرار می گیرد و هم برخی اثرات دارویی آن به اثبات رسیده است. تنش خشکی یکی از مهمترین عواملمحدودکننده است که تولید محصولات زراعی در مناطق نیمه خشک را تحت تاثیر قرار میدهد. هدف از این مطالعهتعیین فعالیت آنتی اکسیدانی با استفاده از مقدار فنل و فلاونوئید کل در رژیم های مختلف آبیاری ماش سیاه بود.این تحقیق در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال 1396 در قالب طرح بلوک های کاملتصادفی با چهار تیمار آبی بر روی ماش سیاه در سه تکرار اجرا گردید؛ تیمارها شامل: 1- آب آبیاری با 50 درصدنیاز آبی ((I(1)؛ 2- آب آبیاری با 75 درصد نیاز آبی ((I(2)؛ 3- آب آبیاری با 100 درصد نیاز آبی ((I(3) و 4- آب آبیاری با125 درصد نیاز آبی ((I(4) بود. طبق نتایج به دست آمده بیشترین مقدار فنل کل و محتوی فلاونوئیدی در تیمار آبی (I(1 و کمترین مقادیر آنها در تیمار آبی (I(4 مشاهده شد. نتیجه اینکه برای افزایش خواص آنتی اکسیدانی ماش سیاه می توان از آبیاری با درصد پایین نیاز آبی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آبیاری قطرهای سطحی ، آنتی اکسیدان ، تنش آبی ، فنل ، فلاونوئید