ایجاد اثری روایی با حفظ چکیده نگاری در شاهنامه بایسنقری؛ نگاره کشته شدن ارجاسب توسط اسفندیار

نگارگری های ایرانی بیشتر بمنظور پیام رسانی و ارائه زیبا شناختی به تصویر در آمدهاند. نگاره هایی که مضامین ادبی رادر برمی گیرند نیز از این قاعده مستثنی نیستند. قوانین نقاشی روایی بر مبنای عینی بودن به مضمون اصلی و روش-های ساخت و ساز جزء به جزء دستورالعمل ها، به بیان روایت محدود نمی شود. این عناصر چون از نقطه ها و خطوط ورنگ ها تشکیل می شوند، به روشی منحصر بفرد برای نگارگران درآمده است که به خلاقیت و چگونه برداشت او از آثارادبی صورت گرفته است. سعی در شناخت مضامین ادبی و ذهن نگارگر شده است. تا روشن شود این آثار، تا چه حد براساس مضمون اصلی کار شدهاند. این پژوهش در صدد آن است تا به این سوال پاسخ دهد که: نگارگر شاهنامهبایسنقری با چه تمهیداتی وجوه زیباشناسی متن نوشتاری را در چیدمان کادر و ترکیب اثر بکار برده است، تا روایت رابازنمایی کند. نگارگر شاهنامه با تمهیداتی همچون تقسیمات معمارانه، همزمانی مکان و زمان، که در نگارگری به فضای چند ساحتی تدبیر شده است، مضامین ادبی را با قوه تخیل خود و فضای خیالی در نگاره های آن دوره به زبان تصویر بیان کرده است. یکی از نگاره های شاهنامه بایسنقری کشته شدن ارجاسب است. که نگارگر در هر بخش با توجهبه فضای تودرتو معماری داستان را به صورت همزمان در سه سطح نشان داده است و نمونه روشنی از برخورد نگارگر بااثری روایی است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

نگارگری ایرانی ، نقاشی روایی ، چکیده نگاری ، شاهنامه بایسنقری ، نگاره ارجاسب