ارث ونسب جنین های اهدایی حاصل از سلول جنسی بیگانه

از جمله روش های درمان ناباروری می توان به اهدای جنین های آزمایشگاهی اصل از تلقیح تخمک و اسپرم مرد و تخمک زن بیگانه و اهدای آن به زوجین نابارور اشاره کرد. این شیوه از درمان باعث ایجاد شبهاتی در خصوص مسئله ی ارث و نسب کودک تولد یافته از این روش شده است، لذا به علت محرمانه بودن اطلاعات اهدا کنندگان و عدم دسترسی طفل به اطلاعاتی در خصوص نسب خود و همچنین به علت نداشتن رابطه ی خونی با اهدا کنندگان نیز سهم الارثی به وی تعلق نخواهد گرفت در حالی که مسئله ی نسب و ارث برای هر شخصی حائز اهمیت می باشد اما قانون در خصوص این مهم سکوت کرده است. از این رو این نوشتار بر آن است که به مهترین بعد قانونی بار شده بر قوانین جنین های اهدایی که همان مسئله ی نسب و ارث است بپردازد. چرا که با تعیین نسب وضعیت تعلق ارث نیز مشخص می گردد. از این رو پژوهش حاضر در صدد یافتن پاسخ برای چرایی های چون: چگونگی قطع رابطه ی نسبی اطفالی که منشاء شکل گیری شان از این طریق بوده است با صاحبان اصلی و در صورت قطع شدن و یا نشدن این رابطه، وضعیت الحاق فرزند می باشد. از آنجایی که قانون ایران بر گرفته از فقه اسلامی است به علت نو بنیاد بودن این امر، نیاز به اجتهاد جدید توسط فقها می باشد تا خلاءهای قانونی موجود در این خصوص نیز رفع گردد.

کلیدواژه ها:

ارث ، نسب ، اهدای جنین ، قوانین حقوقی ، قواعد فقهی.