نقش خود محوری ونگرانی در افسردگی وپرخاشگری بزرگسالان: با واسطه دشواری در تنظیم هیجانی وضعف معنوی

هدف اصلی از این پژوهش بررسی رابطه خود محوری ونگرانی با افسردگی وپرخاشگری بزرگسالان با واسطه دشواری در تنظیم هیجانی وضعف معنوی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 4 گروه سنی( 20 تا 30،29 تا 39 ، 40 تا 49 50 تا 60 سال) هستند که به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارتاند از: پرسشنامه پرخاشگری برایانت واسمیت، چک لیست تجدید نظر شده نشانه های اختلالات روانی SCL 90 دراگوتیس، پرسشنامه ارزیابی معنوی SAI هال وادواردز ، مقیاس دشواری در تنظیم هیجانی DERS گرتز ورومر، پرسشنامه تجدید نظرشده اختلالات شخصیت ضد اجتماعی (PPI R) سارمن وهمکاران، پرسشنامه افسردگی واضطراب واسترس (DASS-21) لاویبوندولاویبوند.طرح پژوهش طرح توصیفی -همبستگی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که خود محوری بر دشواری در تنظیم، ضعف معنوی و پرخاشگری اثر مستقیم معناداری دارد.همچنین نگرانی بر دشواری در تنظیم، ضعف معنوی و افسردگی اثر مستقیم معناداری دارد. دشواری در تنظیم نیزبر پرخاشگری و افسردگی اثر مستقیم معناداری دارد. ازسوی دیگرضعف معنوی بر پرخاشگری و افسردگی اثر مستقیم معناداری دارد. همچنین نتایج تحلیل میانجی با روش بوت استرپینگ نشان داد دشواری در تنظیم هیجانی بین خودمحوری وپرخاشگری نقش واسطه ای ایفا می کند. همچنین نتایج تحلیل واریانس نشان داد که در سنین 50 - 60 سال افسردگی وپرخاشگری کاهش معناداری می یابد و وضعیت اقتصادی ضعیف اثرزیادی برایجاد افسردگی وپرخاشگری دارد.

کلیدواژه ها:

خود محوری ، نگرانی ، افسردگی ، پرخاشگری ، دشواری در تنظیم هیجانی وضعف معنوی