سرچشمه های شاه نامه و تاثیر پذیری هنری و ادبی فردوسی از آن*

  شاه نامه شاه کار ادبی، تاریخی و ملی است؛ از این رو تاثیرات آن بر فرهنگ و ادب ما غیر قابل انکار است. بی شک شاه نامه یکی از مهم ترین آثاری است که در طول هزار سال تاریخ پر فراز و نشیب ایران در جهت حفظ میراث پرافتخار نیاکانمان و شناخت و اعتلای هویت های ملی، فرهنگی و زبانی ما بیش ترین تاثیر را به جا گذاشته است. راز ماندگاری و تاثیر گذاری آن یکی این است که فردوسی داستان ها و روایت های کهن ملی را پایه کار خود قرار داده است و دیگر اینکه این داستان ها را در زیباترین صورت هنری و ادبی ارائه کرده است. ازاین رو شاه نامه پژوهی در متن مطالعات ملی قرار دارد. در این مقاله کوشش شده است تا نخست با معلوم کردن منبع و یا منابع و مآخذ فردوسی در سرودن شاه نامه ، پیوند جنبه های هنری و ادبی شاه نامه را با سرچشمه هایش دریابیم؛ سپس میزان امانت داری و وفاداری فردوسی به منبع یا منابع مورد استفاده اش و در عین حال خلاقیت هنری و ادبی او را مورد بررسی و پژوهش قرار دهیم.    

کلیدواژه ها:

شاه نامه فردوسی ، شاه نامه منثور ابومنصوری ، بخش بندی های شاه نامه ، خلاقیت ادبی و هنری فردوسی