بررسی توافق بایت وینگ داخل دهانی دیجیتال و سوپربایت وینگ در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی

مقدمه: یکی از تحولات در رادیولوژی، پردازش و تهیه تصاویر رادیوگرافی با سیستم (Computed radiography) CR می باشد. یکی از قابلیت های مورد استفاده رایج در این سیستم امکان تهیه تصاویر سوپربایت وینگ (Bite-wing)Super  BW از تصاویر پانورامیک دیجیتال است. لذا با در نظر گرفتن مزایای این سیستم نظیر Edge enhancement بر آن شدیم که توافق این نوع BW را با BW دیجیتال داخل دهانی تهیه شده با سیستم PSP (Phosphor Storage Plate) در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد 40 بیمار را که دارای BW دیجیتال دو طرف تهیه شده با سنسور داخل دهانی PSP (Digora Optime) و رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال (CR) تهیه شده با کاست حاوی صفحات فسفری از نوع کونیکا مینولتا ((Konica Minolta بودند، انتخاب گردیدند. ابتدا از تصاویر دیجیتال این بیماران دو Super BW تهیه گردید و سپس دو مشاهده گر مختلف تصاویر BW و Super BW را جداگانه از نظر وجود پوسیدگی پروگزیمال ارزیابی کردند و توافق دو تکنیک برای هر کدام از دو مشاهده گر و توافق بین آنها با آزمون توافق کاپا مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: پس از بررسی داده ها مشخص گردید که توافق مشاهده گر اول و دوم در تشخیص پوسیدگی در حد متوسط بود (454/0 و 421/0). توافق ضعیفی در رابطه باتشخیص پوسیدگی دندان های پره مولر و توافق متوسطی در رابطه با دندان های مولر بین مشاهده گر اول و دوم وجود داشت. تفاوت بین مشاهده گرها برای هر دو تکنیک خوب بود (664/0 و 626/0). نتیجه گیری: از آنجا که در این مطالعه، دو مشاهده گر توافق خوبی را در مورد هر دو تکنیک داشتند ولی در زمینه تشخیص پوسیدگی در دو تکنیکتصویربرداری توافق متوسط وجود داشت، لذا به کارگیری تکنیک Super BW به جای تکنیک BW دیجیتال داخل دهانی مناسب نمی باشد؛ همچنان بکارگیری BW داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی ترجیح داده می شود.

کلیدواژه ها:

بایت وینگ ، پوسیدگی ، رادیوگرافی دیجیتال