بررسی فرآیند مشارکت استفاده کنندگان (مردم) در روند طراحی مسکن با رویکرد معماری جمعی

مشارکت استفاده کنندگان در طراحی مسکن، یعنی طراحی مبتنی بر خواست ها و نیازهای استفاده کنندگان ودخالت آنها در روند طراحی. مطالعات فراوانی در زمینه ضرورت و اهمیت این مشارکت صورت گرفته است، اماکمتر پژوهشی به ارایه راهکارهایی برای مشارکت استفاده کنندگان در روند طراحی و رابطه بین طراح (معمار) واستفاده کننده (مردم) در این فرآیند پرداخته است. هدف از این پژوهش علاوه بر تبلور جنبه های حیات جمعیانسان ها در طراحی مسکن و تاثیر آن بر ارتقاء کیفیت مسکن و رضایتمندی ساکنین، ارایه راهکارهایی جهتمشارکت بهینه استفاده کنندگان و ارتباط بین طراح و استفاده کننده در این فرآیند است. روش تحقیق درپژوهش حاضر به شیوه مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی است به صورتی که 5، 56 درصد از مشارکت کنندگان درپرسشنامه مطرح شده، خیلی زیاد، 32 درصد زیاد، 10 درصد دیگر متوسط و تنها 1،5 درصد از آنها تمایل بهمشارکت در فرآیند طراحی و ساخت نداشته اند و ضریب همبستگی 0.76 حاکی از همبستگی مستقیم بین دومتغیر میزان رضایت از محل سکونت و علاقه مندی به مشارکت در طراحی و ساخت آن داشته است. نتایج اینبررسی ها حاکی از آن است که اگر سکونتگاه مبتنی بر خواست ها و نیازهای استفاده کنندگان از آن طراحی واجرا گردد، می تواند باعث رضایت مندی ساکنین و ارتقاء کیفیت آن شود. همچنین ارتباط بین طراح واستفاده کننده در این فرآیند را حالت معمار فعال- کارفرما فعال که معرف همان معماری جمعی است، بیانمی کند. و در انتها استفاده یکسان از همه روش های مشارکت برای همه جامعه آماری نمی تواند مفید واقع شود ومشخصا استفاده ابزارها و روش های متفاوت در افراد مختلف می تواند نتایج بهتر و قابل قبول داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری جمعی ، مشارکت ، مسکن ، استفاده کننده (مردم) ، طراح (معمار)