ترکیب و فراوانی گونه های مختلف سخت پوستان در منطقه بوشهر- دلوار

به منظور بررسی ترکیب و تراکم گروه های مختلف سخت پوستان در منطقه حد فاصل بندر بوشهر تا بندر دلوار، اعماق کمتر از 10 متر به کمک تورپلانکتون گیری با چشمه 100 میکرون مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 40 گروه پلانکتونی متعلق به 8 شاخه جانوری شناسایی گردید. سخت پوستان با میانگین سالانه فراوانی حدود 37/66 درصد از کل نمونه ها، غالب ترین گروه زئوپلانکتون ها را تشکیل می دادند. گروه های مختلف پاروپایان شامل کالانوئیدها، هارپاکتوکوئیدها و سیکلوپوئیدها با میانگین فراوانی 20/91 درصد از کل نمونه ها بیشترین میزان فراوانی را داشتند. از گروه دکاپودا و خانواده پنائیده مهم ترین آبزیان اقتصادی با میانگین صید سالانه ای بیش از 1500 تن، هیچ نمونه ای مشاهده نگردید از آنجا که بخشی از چرخه حیات این گروه از آبزیان به صورت پلاژیک می باشد عدم مشاهده آنها گویای وجود رفتارهای مهاجرتی است که در نظر گرفتن آنها در روند مدیریت صید این آبزیان می تواند در کمیت، کیفیت صید و تعدیل آسیبهای زیست محیطی هنگام برداشت موثر می باشد. در طی این تحقیق، در مجموع40 گروه زئوپلانکتونی متعلق به 8 شاخه جانوری شامل بندپایان، کرم های حلقوی، مرجانیان، شانه داران، نماتودها، طناب داران، خارتنان، روتیفرها، نرمتنان، کرم های پیکانی و جانوران تک سلولی شناسایی گردید. سخت پوستان با چهار رده Decapoda، Copepoda، Cirripedia و Ostracoda از شاخه بندپایان با میانگین فراوانی سالانه حدود 37/66 درصد از کل نمونه ها، غالب ترین گروه زئوپلانکتون ها را تشکیل می دادند. در میان گروه دکاپوداها از خانواده میگوهای پنائیده علی رغم صید سالانه بیش از 1500 تن میگو در منطقه هیچ نمونه ای مشاهده نگردید. این نکته گویای آن است که این آبزیان دارای رفتار های مهاجرتی بوده و حداقل بخشی از چرخه زندگی آنها خارج از منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

سخت پوستان ، پناییده ، میگو ، بوشهر ، خلیج فارس.