بررسی سازگاری وناسازگاری پیرامون پارکهای شهری از دیدگاه برنامه ریزی شهری – نمونه موردی منطقه 2 شهرداری یزد

کاربریهای عمومی دربسیاری ازشهرها به دلایلی چون جمعیت بالای شهری ،عدم مکان یابی دراستقرار کاربری ها نظیر شعاع دسترسی و عدم انتظام در استقرار آنها قادر به ارائه مطلوب خدمات به مردم نمی باشند.این موضوع درشهرهای بزرگ وبه خصوص درکاربرهای فضای سبز)پارکهای شهری( ازنمود بیشتری برخورداراست .درخدمات رسانی شهری تنها افزایش تعداد مراکزخدماتی ، دلیل بر خدمات رسانی مناسب نبوده ،بلکه آنچه حائزاهمیت است ، توزیع بهینه این مراکزمی باشد . شهر یزدبه عنوان یکی ازقطبهای گردشگری ایران به شمار می آید وازآنجاکه امروزه وجود کاربری فضای سبزبه عنوان یکی ازشاخصه های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید وباوجود رشد جمعیت وازسوی دیگرعدم توانایی درایجاد مراکزخدماتی به علت مشکلات مالی ارگانهای زیربط وبانداشتن فرصت کافی جهت خدمات رسانی موجب بروزمسایل ومشکلات این شهرگردیده است ازجمله این مشکلات میتوان به نحوه مکان یابی صحیح درسطح شهر استفاده ازفضاهای نامناسب ,عدم رعایت هم جواریها,عدم توجه به سرانه ها, استاندارد هاو......روبرو گردیده است. انجام مطالعات پژوهشی بهترین راهکارجهت بررسی وتحلیل هریک ازاین نوع مسائل ومشکلات بوده که نهایتا به ارائه راه حلهای جهت کاهش ورفع این معضلات خواهد انجامید .در این مقاله به بررسی کاربری فضای سبز)پارکهای شهری( درمنطقه 2یزد پرداخته شده ،تا چگونگی توزیع این کاربری درسطح محدوده مورد بررسی قرارگرفته ومیزان سازگاری وناسازگاری بین کاربری فضای سبز)پارکهای شهری( وسایرکاربریها تعیین گردد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، پارکهای شهری ، سازگاری وناسازگاری کاربریها ، شهریزد