ارتقاء فضای باز مجتمع های مسکونی در جهت بهره وری اقتصادی

مجموعه های مسکونی بیشترین سطح را در فضاهای شهری دارند و ایجاد فضاهای سرزنده و اجتماع پذیر در همه سطوح زندگی انسانها تاثیرگذار خواهد بود. زندگی در یک مکان مناسب یک پیش فرض اساسی برای دستیابی به تحقق فردی است و سهم قابل توجهی در پایداری اجتماعی هر جامعه دارد. امروزه در بسیاری از کشورها فضاهای باز بخشی جدایی ناپذیر از برنامه ریزی کاربری اراضی هستند، در معماری و شهرسازی ایران نیز همواره فضاهای باز به عنوان یک فضای اجتماع پذیر مورد توجه بوده است. سرزندگی یک فضا موجب ارتقای کیفیت محیطی است و بدون شک با ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی یک محیط مرتبط است. یکی از اهداف و آروزهای ملل مختلف، فراهم نمودن یک زندگی مناسب، همراه با رفاه و آسایش برای خود و دیگران در جهان امروز است. رشد و توسعه ی بهره وری در تمامی زمینه ها از جمله بهره وری اقتصادی از محورهای اساسی در سیاست گذاریهای دولت ها به شمار می آید تا از طریق آن شاهد ارتقای استانداردهای زندگی باشیم. در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، تجزیه و تحلیل نمونه های موردی مشابه و مشاهده مستقیم و ارائه پرسشنامه به بررسی و تحلیل این موضوع خواهیم پرداخت ودر رسیدن به هدف ارتقاء فضای باز مجتمع های مسکونی در جهت بهره وری اقتصادی برای تولید کننده گان مسکن وهم ایجاد محیط مطلوب برای زندگی برای مصرف کننده گان مسکن گام بر می داریم.

کلیدواژه ها:

مجتمع های مسکونی ، فضاهای باز ، بهره وری اقتصادی ، تعاملات اجتماعی ، پایداری اجتماعی ، فضای اجتماع پذیر