اثر بخشی آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر کیفیت زندگی، تاب آوری و شادکامی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر کیفیت زندگی، ناب آوری و شادکامی دانشجویان بود. به منظور دستیابی به این هدف، اطلاعات لازم با انتخاب نمونه آماری که شامل 30 نفر از دانشجویان زن و مرد شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس بودند، به نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. این 30 نفر به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برنامه آموزش نظریه انتخاب در طی 12 جلسه 90 دقیقه ای به مدت چهار هفته (هر هفته سه جلسه) برای افراد گروه آزمایش ارائه شد. پرسشنامه ها قبل و بعد از آموزش واقعیت درمانی به صورت (پیش آزمون و پس آزمون) بر روی هر دو گروه اجرا شدند. اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه های: الف) کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، ب) مقیاس شادکامی مونش و ج) مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RIS)، گردآوری شدند. در این پژوهش سه فرضیه مورد آزمون قرار گرفتند. این فرضیه ها عبارت بودند از: 1) آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر کیفیت زندگی دانشجویان موثر است، 2) آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر تاب آوری دانشجویان موثر است، 3- آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر شادکامی دانشجویان موثر است. به منظور تحلیل داده های گردآوری شده و آزمون فرضیه های فوق از آزمون آمرای کوواریانس، و نیز برای بررسی نرمال بودن داده ه از آزمون کلموگروف- اسمیرنف استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب موجب افزایش کیفیت زندگی، تاب آوری و شادکامی دانشجویان می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش واقعیت درمانی ، تئوری انتخاب ، کیفیت زندگی ، تاب آوری ، شادکامی