مقایسه عملکرد لرزه ای اتصالات خمشی جوشی با اتصالات پس کشیده درقابهای خمشی فولادی

در زلزله نورتریج در سال 1994 ، بیش از 100 گسیختگی در اتصالات خمشی جوشی مشاهده شد که این گسیختگی ها عموما در محل جوش نفوذی بین بال تیر و ستون ایجاد شده بود. پس از زلزله، جزئیات مختلفی برای اتصالات خمشی به منظور حصول یک پاسخ شکل پذیر تحت بارگذاری زلزله پیشنهاد گردیده است. هدف این جزئیات پیشنهادی جلوگیری از گسیختگی جوش و ایجاد تغییر شکل های غیر الاستیک در تیرها و در ناحیه ای خارج از اتصال تیربه ستون بوده است. به عنوان جایگزینی برای اتصالات خمشی جوشی، محققین در سال 2000 ، اتصال خمشی پس کشیده را برای استفاده در قابهای خمشی فولادی مقاوم در برابر زلزله پیشنهاد کردند. این اتصال مرکب از کابل های فولادی با مقاومت بالاست که به موازات جان تیر قرار می گیرند و از میان ستون عبور کرده و در مقابل بال ستون مهار می گردند. کابل های فولادی، بال تیر را درمقابل بال ستون فشرده می سازند و منجر به ممان مقاوم اتصال در برابر بارهای بهره برداری و ایجاد نیروی بازگرداننده جهت حفظ قابلیت خودشاقولی قاب می شوند. نبشی های بالا و پایین نیز به این اتصالات اضافه می شوند تا قابلیت اتلاف انرژی مناسبی برای اتصال تحت بار لرزه ای فراهم آورند . در این مقاله، ضمن آشنایی با رفتار این اتصالات و نحوه مدلسازی اتصالات پس کشیده با نرم افزارDRAIN-2DX عملکرد لرزه ای قاب خمشی فولادی با اتصالات پس کشیده با عملکرد لرزه ای قاب خمشی فولادی بااتصالات صلب خمشی جوشی از طریق تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی مقایسه می شود. نتایج تحقیقات انجام شده نشان می دهد که عملکرد لرزه ای قاب پس کشیده درمعرض رکوردهای زلزله مورد مطالعه از عملکرد قاب خمشی با اتصالات جوشی متداول، مناسب تر است.

کلیدواژه ها:

طرح لرزه ای ، اتصالات پس کشیده ، تحلیل تاریخچه زمانی ، خودشاقولی