بررسی انواع درمان برای بیماران دارای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی مراجعه کننده به بخش اکلوژن دانشکده دندانپزشکی مشهد بین سال های 1391-1396

سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی انواع درمان های بیماران مبتلا به اختلالات مفصل گیجگاهی-فکی مراجعه کننده به بخش اکلوژن دانشکده دندانپزشکی مشهد بین سال های 1391-1396 و میزان اثر بخشی آنها می باشد.یافته ها: در این مطالعه تعداد 165 پرونده از بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده مورد بررسی قرار گرفت این پرونده ها متعلق به 53 مرد 32.1% و 112 زن 67.9% با میانگین سنی 31.7±13.6 سال بود. افرادی که اختلاف ایجاد صدا در مفصل هنگام جویدن یا باز کردن دهان داشتند نسبت به افرادی که این اختلالات را نداشتند بطور معنی داری بیشتر بهبود یافتند. به ترتیب p=0.033 همچنین درافرادی که اسلای قدامی نداشتند به طور معنی داری بهبودی بیشتری نسبت به افرادی که فاقد اسلاید قدامی بودند حاصل شد. p=0.033 نتیجه گیری: در بین روش های درمانی استفاده از اسپلینت های اکلوزالی سخت ونرم و repositioning پرکاربردتر هستند که هر سه روش به طور معمول در صورت استفاده صحیح ومداوم نتایج مثبتی را در پی خواهند داشت. به طور کلی استفاده از روش های محافظه کارانه در درمان اختلاات TMJ توصیه می گردد. مواد و روش ها: در این مطالعه پرونده های بیماران دارای اختلالات مفصلی مراجعه کننده به بخش اکلوژن دانشکده بین سال های 96-91 بررسی شد . قبل از معاینه ی کلینیکی همه بیماران یک پرسشنامه در مورد اطلاعات شخصی و وضعیت علایم اختلالات مفصلی خود پر کردند. با همه بیماران تماس گرفته شد و نسبت به کاهش علائم اختلالمفصلی یا بهبود کامل آن اطلاع حاصل شد. زمان پیگیری بر اساس فاصله زمانی بین انجام درمان و سوال در مورد بهبودی مشخص شد. نتایج درمانی به صورت عدم بهبودی و بهبودی برای علائم صدای فکی و درد مفصل مشخص می شد، به این صورت که کاهش علایم نسبت به قبل نشان از بهبودی و در غیر این صورت عدم بهبودی ثبت شد.

کلیدواژه ها:

مفصل گیجگاهی ، فکی ، اکلوژن ، درمان