بررسی رابطه تناسب شغل _ شاغل و نگهداشت نیروی انسانی با توجه به نقش میانجی گر تعهد سازمانی

ماندگاری و نگهداشت نیروی انسانی، یکی از مهمترین وظایف مدیران منابع انسانی در هر سازمان بشمار می آید که شناخت عوامل موثر بر آن از مهمترین اقدامات سازمان ها می باشد. یکی از این عوامل تناسب شغلی یا به عبارتی تناسب شغل- شاغل است. به طوری که هرچه ویژگی های فرد با ویژگی های شغل مورد نظر تناسب بیشتری داشته باشد، موجبات تعهد فرد به سازمان فراهم شده ودر نهایت منجر به کاهش ترک خدمت و افزایش ماندگاری آنان از سازمان خواهد گردید. از این رو، هدف از پژوهش حاضربررسی ر ابطه تناسب شغل _ شاغل و ماندگاری نیروی انسانی با توجه به نقش میانجی گر تعهد سازمانی می باشد. در این مطالعه، با توجه به مبانی نظری و مطالعات صورت گرفته در این زمینه مشخص گردید که بین تناسب شغل- شاغل با ماندگاری کارکنان در سازمان و همچنین، تناسب شغل- شاغل با تعهد سازمانی آنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از طرف دیگر، بین تعهد سازمانی و ماندگاری کارکنان در سازمان نیز رابطه مثبت و معناداری نیز وجود دارد. بنابراین، می توان اینگونه بیان کرد که هرچه تناسب شغلی در یک سازمان بالاتر باشد، تعهد و وفاداری کارکنان به آن سازمان افزایش یافته و به موجب آن ماندگاری آنها در سازمان بیشتر خواهد شد. در نهایت، با توجه به نتایج بدست آمده، پیشنهاداتی در رابطه با بهبود تناسب شغلی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

نگهداشت ، تناسب شغل _ شاغل ، تعهد سازمانی ، نیروی انسانی