مدلسازی انتقال حرارت جابجایی طبیعی آرام نانوسیال آب - آلومینا

هدف این مقاله بررسی دقت مدلهای مختلف در شبیه سازی انتقال حرارت جابجایی طبیعی نانوسیالها میباشد. در این پژوهش روشهای تک فازی و دو فازی در رویکرد اولری - اولری، مقایسه میشوند. در این راستا جابجایی طبیعی نانوسیال با سه روش تک فازی، دوفازی مخلوط، دو فازی اولری، مورد بررسی قرار گرفته است. شبیه سازیها برای یک حفره مربعی که سطوح بالا و پایین حفره کاملا ایزوله بوده و دیواره سمت چپ به عنوان دیواره گرم و دیواره سمت راست به عنوان دیواره سرد میباشد، انجام شده است. در این شبیه سازی از نانوسیال آب - آلومینا با نسبتهای حجمی %0/1، %0/3، %1، %2، %3 و %4 استفاده شده است. نتایج نشان میدهند که در عدد رایلی و غلظت نانو ذرات پایین تر، مدلها نتایج نزدیکتری به هم ارایه میدهند و در اعداد رایلی و غلظت نانوذرات بیشتر، تفاوت مدلها قابل توجه میشود. از میان مدلهای مختلف، مدل اولری بیانگر انتقال حرارت کمتری نسبت به سایر مدلها بوده و نتایج حاصل از این مدلسازی به نتایج تجربی نزدیکتر است. همچنین در مدلسازی اولری با افزایش نسبت حجمی نانوذرات، عدد ناسلت کاهش مییابد که با نتایج تجربی همخوانی دارد.

کلیدواژه ها:

نانوسیال ، جابجایی طبیعی ، مدل دو فازی ، ترموفورسیس