تحلیل قابلیت دسترسی سیستم قطار سبک شهری به خدمات بهداشتی-درمانی بیمارستان ها در کلانشهر مشهد

هدف این مقاله تحلیل شاخص دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی بیمارستان های کلانشهر مشهد با استفاده از سیستم قطار سبک شهری مشهد و براساس مدل هنسن می باشد. برای دستیابی به این هدف ابتدا توزیع بیمارستان ها براساس تعداد تخت در سطح نواحی مشهد ( 43 ناحیه) بر روی نقشه با بسته نرم افزاری جی. ای. اس مشخص شد. سپسکوتاه ترین فاصله از مرکز ثقل نواحی به ایستگاه های قطار سبک شهری با استفاده از گزینه نزدیک ترین امکانات در جی .ای.اس اندازه گیری شد و با مسیرهای LRT یکپارچه گردید، در مرحله بعد شبکه جدید از طریق تحلیل شبکه، هوشمند شد و بر این اساس ماتریس فواصل به ابعاد 43×43 تشکیل و مقدار کشش وزنی هریک از نواحی از تقسیم تعداد تخت ها و فاصله بین نواحی محاسبه و در نهایت از جمع جبری وزن های نواحی دسترسی هر ناحیه محاسبه گردید. همچین رابطه بین شاخص دسترسی و گروه های درامدی نواحی در پنج طبقه خیلی کم تا بسیار زیاد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه حاصل از محاسبه شاخص هنسن برای شاخص دسترسی به خدمات بهداشتی-درمانی بیمارستان ها در مشهد نشان می دهد که بخش قابل توجهی از جمعیت نواحی شهر 77/65 درصد در سطح دسترسی پایین و بسیار پایین به بیمارستان ها قرار دارند که بیشتر مشمول گروه های درامدی زیاد و بسیار کم می گردد. این امر بیانگر عدم کارایی سیستم قطار سبک شهری موجود و پیش بینی شده، جهت تدارک قابلیت دسترسی فضایی عادلانه تر تمامی گروه های درامدی جامعه به بیمارستان ها می باشد. مهم ترین پیشنهادها برای حل این مسیله، پیش بینی و راه اندازی مسیرهای جدید LRT، افزایش تعداد تخت بیمارستان ها و توجه به زیرساخت های ریلی جهت احداث بیمارستان های جدید می باشد

کلیدواژه ها:

بیمارستان ها ، سیستم قطار سبک شهری ، قابلیت دسترسی فضایی ، کلانشهر مشهد ، گروه های درامدی