تعیین نقش عملکردی بیمه در بخش های سه گانه اقتصاد ایران

با این که نزدیک به یک قرن از آغاز فعالیت های بیمه ای در ایران می گذرد و در این مدت صنعت بیمه فراز و نشیب های زیادی را طی کرده است، اما هنوز نتوانسته جایگاه حقیقی خود را در بین قشرهای مختلف جامعه پیدا کند و به ایفای نقش مورد انتظار در نظام اقتصادی کشور بپردازد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، تلاش دولتمردان همواره در کاهش اتکای اقتصاد ملی به درآمد نفتی بوده و سرمایه گذاری های وسیعی در سه بخش کشاورزی، صنعت و خدمات صورت گرفته است. در این رهگذر، بدیهی می نمود که وظیفه اطمینان بخشیدن به سرمایه گذاری ها به عهده بیمه واگذار شود که قضاوت در مورد توفیق بیمه در این ماموریت نیاز به بررسی دقیق دارد. هدف های کلان دولت برای کاهش نیاز به واردات کالاهای مصرفی و صنعتی از یک سو و افزایش توان صادرات غیر نفتی از دیگر سو، این مهم را می طلبد که کلیه دست درکاران تولیدی در محیطی امن به فعالیت بپردازند و در مقابل ریسک های حاد مالی حمایت شوند. از این رو، بیمه باید همچون اهرمی برای تداوم مسیر توسعه اقتصادی به کا گرفته شود و از توقف فعالیت ها در هر یک از بخش ها جلوگیری کند. اما هیچ گاه توازنی منطقی بین بخش های مزبور وجود نداشته است و یک برنامه ریزی جامع برای پوشش بیمه ای کلیه نهاده های اقتصادی در دسترس نیست. در حالی که برخی از انواع بیمه، مانند بیمه اتوموبیل، فراگیر شده است. اکثر مواردی که در معرض ریسک قرار دارند، هنوز پوشش مناسب بیمه ای ندارند. بنابراین، با یک بررسی دقیق در زمینه تعیین نقش عملکردی بیمه در هر بخش و یافتن نقاط قوت و ضعف، می توان به یاری برنامه ریزان اقتصادی کشور شتافت تا با دیدی واقع بینانه به آینده بنگرند و در آستانه ایران سال 1400 ، جایگاه حقیقی بیمه را در جامعه تعیین و تحکیم بخشند.