تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم ظاهری تفاله زیتون عمل آوری شده با پرتو الکترون

پژوهش حاضر به منظور مطالعه اثرات عمل آوری با پرتوتابی الکترون بر ترکیبات شیمیایی، قابلیت هضم ظاهری ماده آلی و پروتئین خام و تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی تفاله زیتون انجام شد. پس از تهیه تفاله زیتون، نمونه ها با استفاده از شتاب­دهنده رودوترون در دزهای ۲۰۰، ۲۵۰ و ۳۰۰ کیلوگری پرتوتابی شدند. قابلیت هضم ظاهری ماده آلی و پروتئین خام به روش خاکستر نامحلول در اسید اندازه گیری شد. بدین منظور از ۴ راس گوسفند نر قزل با میانگین وزن زنده ۲±۴۱ کیلوگرم استفاده شد. گوسفندها، ۲ هفته از قبل از شروع آزمایش و در طول دوره آزمایش با جیره حاوی ۷۰ درصد علوفه و ۳۰ درصد تفاله زیتون به صورت جیره کاملا مخلوط تغذیه شدند. فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی به روش کیسه های نایلونی اندازه گیری شد. مقدار ۳ گرم از هر نمونه ماده خوراکی عمل آوری نشده یا عمل آوری شده به مدت صفر، ۴، ۸، ۱۶، ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت در شکمبه چهار راس گوسفند نر قزل قرار داده شد. پرتوتابی سبب کاهش الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی و افزایش قابلیت هضم ظاهری ماده آلی و پروتئین خام تفاله زیتون شد (۰۵/۰P<). پرتوتابی تفاله زیتون با دزهای ۲۰۰، ۲۵۰ و ۳۰۰ کیلوگری درصد تجزیه پذیری موثر الیاف نامحلول در شوینده خنثی در سرعت عبور ۵ درصد در ساعت را به ترتیب به میزان ۴/۶، ۶/۱۰ و ۸/۱۶ درصد نسبت به تفاله زیتون عمل آوری نشده افزایش داد(۰۵/۰P<). بر پایه یافته های این پژوهش، پرتوتابی الکترون سبب افزایش تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم ظاهری تفاله زیتون شد و دز ۳۰۰ کیلوگری، بیشترین اثرات مثبت بر بهبود ارزش غذایی تفاله زیتون را داشت.

کلیدواژه ها:

پرتو الکترون ، تجزیه پذیری ، تفاله زیتون ، قابلیت هضم