نقش مقایسه کردن در بی هدف شدن افراد جامعه

ما از هر حیث در جهان منحصر به فرد هستیم و هیچ کس از نظر ظاهری و باطنی با ما یکسان نیست. با درک این حقیقت به این نکته واقف می شویم که در انتخاب شیوه ی کار نبایستی کورکورانه از دیگران تقلید کرد. مقایسه کردن مشکلات متعددی برای افراد به وجود می آورد که مهمترین آن بی هدفی است، زیرا افراد معمولا بدترین چیزهای خود را با بهترین چیزهای دیگران مقایسه میکنند. در نتیجه حس حقارت و ناتوانی نسبت به دیگران در فرد ایجاد میشود، از سوی دیگر مقایسه خود با دیگران پایان و مرزی ندارد بدلیل اینکه امکانات، تواناییها و شایستگی های افراد بسیار متنوع و گسترده است. بنابراین رضایت و لذت بردن از زندگی را از بین میبرد در حالیکه زندگی جاده زیباییست که افراد با منحصر و بی همتا بودن خود، با تلاش و تفکر مناسب با نگرش و باورهای سالم می توانند زندگی خود را رقم زنند. در بیشتر اوقات زمانیکه اعتماد به نفس کافی نداریم، قابلیتهای خود را نادیده میگیریم و به نقاط ضعف خودمان و نقاط قوت دیگران نگاه می کنیم، در چنین شرایطی آدمی ویژگی های منحصر به فرد خود را نفی کرده و با منابع بیرون از خود هدایت می شود، که در این صورت در گرداب مقایسه کردن قرار گرفته ایم. در حقیقت افرادی که دچار حقارت نفس هستند و خود را حقیر و زبون می پندارند، تنها از راه مقایسه خود با دیگرانمسیر زندگی خویش را تعیین می کنند. به علاوه تلاش برای شباهت و همانندی با دیگران به ظاهر بر اعتبار و موجودیتانسان می افزاید، اما در اصل اعتبار و موجودیت و اعتماد به نفس انسان را کاهش میدهد. به هر حال مقایسه خود با دیگران، وسوسه انگیز و فریبنده و همینطور بازی خطرناکی است و نشانگر آن است که به خویشتن اعتماد نداریم و دچار نوعی کم خودبینی هستیم که به طور قطع به قربانی شدن می انجامد و در نهایت انسان را از هدف اصلی خود که متناسب با استعداد های وی است، دور می کند و انسان دچار بی هدفی می شود.

کلیدواژه ها:

مقایسه ، هدف