واكاوی توسعه دانشگاه كارآفرین به عنوان دانشگاه نسل سوم بر اساس مدل خودسازماندهی

حرکت در راستای دانشگاه کار آفرین نوعی تحول پارادایمی در نظام عالی کشور است. یعنی تغییر پارادایم موجود از یک دانشگاه آموزش گرا وپژوهش محور به دانشگاه کار آفرین ، بدین معنا که ، دانشگاه ابتدا تلاش می کند وظایف و فرآیندهای خویش را در حوزه های آموزشی، پژوهشیو فناوری بهینه سازی نماید و سپس در قالب فرآیند خدمات اجتماعی و توسعه کار آفرینی در جامعه فرآیندهای فوق را با نیازهای جامعه هم راستاو هم جهت نماید.دانشگاه به دلیل ارایه نوع خدمات و تربیت نیروی انسانی متخصص و تولید و اشاعه دانش های جدید و توسعه و تقویت بنیادهایفرهنگی و اجتماعی از اهمیت ویژه برخوردار است و مسلما مدیران دانشگاه به عنوان سکانداران آموزش عالی باید با قوه خلاقیت و توانایی خودبتوانند دانشگاه را متحول کرده و به صورت پویا و پایدا درآید. در این مطالعه از مدل خودسازماندهی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

دانشگاه کارآفرین ، خودسازماندهی ، کارآفرینی