اثربخشی درمان شناختی_رفتاری در بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

هدف از پ‍‍ژوهش حاضر بررسی تعیین اثربخشی مداخله های روان شناختی در بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. در این مطالعه، تمامی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشکده های هفت گانه این دانشگاه بودند که در سال تحصیلی ۱۳۹۰-۱۳۹۱ در مراکز مشاوره ی دانشگاه (هفت دانشکده) مورد مداخله های روان شناختی قرارگرفتند. در این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. از میان دانشجویان (۳۳ نفر)که دارای افت تحصیلی بودند به هسته های مشاوره ی دانشکده ی خود دعوت شدند. ابزار مورد استفاده در این پ‍ژوهش، معدل دو ترم متوالی دانشجویان مشمول طرح افت تحصیلی و استفاده از روش درمانی شناختی_رفتاری (c.b.t) بود. یافته ها نشان داد که از تعداد ۳۳ نفر دانشجوی دارای افت تحصیلی (۴/۳۶% مرد و ۶/۶۳% زن) بودند. ۸/۸۱% مجرد و ۲/۱۸% متاهل، ۳/۲۷% بومی و ۷/۷۲% غیربومی بودند. بیشترین افت تحصیلی مربوط به دانشکده های پرستاری و پزشکی، ۲/۱۳% و کمترین میزان افت تحصیلی مربوط به دانشکده ی پیراپزشکی ۸/۳% بود. بیشترین علل افت تحصیلی به ترتیب: مشکلات خانوادگی ۲/۱۳%، اشتغال به کار ۳/۱۱%، عدم علاقه به رشته ۳/۱۱% و کمترین امتیاز کسب شده مربوط به کمبود اعتماد به نفس، دشواری دروس، اختلالات روانی، عدم قبولی در شهر مورد نظر و مشکلات سازگاری هرکدام ۹/۱% بوده است. با توجه به نتایج این پژوهش، ضروری است که مراکز مشاوره ی دانشجویی دانشکده ها برنامه ریزی دقیق تر و منظم تری را برای شناسایی روش های موثر بر درمان و پیش گیری از افت تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی به اجرا بگذارند.

کلیدواژه ها:

افت تحصیلی ، دانشجویان ، درمان شناختی- رفتاری ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز