بهره برداری از الگوهای اقلیمی خانه های سنتی ایران در معماری پایدار

معماری ایران حاصل پیوند هنر و فن معماری است و معماری ایرانی یک تجربه ی موفق است و همواره به خصوصیاتبومی و فرهنگی منطقه ایی که بنا در آن بر پا می شود توجه می کند امروزه در آثار معماری به هیچکدام از عوامل گفتهشده توجه نمیشود به همین دلیل به طور کامل پاسخگوی نیاز انسان نیستند. باتوجه به این مسائل و مشکلات زیست-محیطی و دغدغه و علاقه بشر به رفع این مشکلات، مسئله و مطالعه ی معماری بومی و امروزی کردن آن و گرایش بهمعماری پایدار مطرح می شود. در معماری پایدار تلاش بر این است که به تمام مسائل اقلیمی، فرهنگی، اجتماعی،اقتصادیو منعطف بودن ساختمان در مقابل تغییرات شرایط توجه شود و در عینحال به حفظ محیط زیست و منابع تجدید ناپذیرمی پردازد. هدف این پژوهش معرفی تمهیدات اقلیمی خانه های سنتی اقلیم گرم و خشک ایران و تلفیق با معماری پایدارامروزی در جهت حفظ قواعد گذشتگان این سرزمین و احترام به معماری قدیم ایران و به روزرسانی آن تمهیدات بهطوری که مطابق با زمان کنونی و پاسخ به این پرسش که موارد موفق معماری سنتی خانه های ایرانی و معماری پایدارشامل چه تمهیداتی می باشد و راهکار م ناسب برای به روز رسانی تمهیدات اقلیمی و تلفیق معماری سنتی ایران ومعماری پایدار به چه صورت است .

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، معمار یبومی ، معمار یایدار ، اقلیم گرم وخشک ، معماری سنتی ایران