نگاهی چند بعدی به مسئله مهاجرت نخبگان و متخصصان حوزه سلامت در ایران

زمینه و هدف: در سال های اخیر، روند مهاجرت دانشجویان، استادان و متخصصان بهداشت و درمان شتاب قابل­توجهی را نشان می دهد. در این پژوهش، با نگاهی چندبعدی روند و علل مهاجرت نخبگان و متخصصان و سیاست های مرتبط با گسترش نظام آموزش عالی کشور و حمایت دولت از تحقیق و توسعه، تجزیه و تحلیل شده و نحوه ایجاد و تشدید محرک های مهاجرت با رویکردی علاج جویانه بررسی می شود. روش: روش جمع آوری داده های این مطالعه به صورت کمی و کیفی از طریق بررسی مقالات، کتاب ها، اسناد و پایگاه های داده داخلی و خارجی و همچنین نظرات پانل نخبگانی با استفاده از روش تحلیل محتوا می باشد. یافته ها: همزمان با تحولات فرهنگی و اجتماعی بیست سال اخیر، سیاست های ناکارآمد اتخاذ شده مرتبط با گسترش غیرآینده­نگرانه ظرفیت دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی بدون توجه به ارتقاء کیفیت آموزش و پژوهش، موجب شده تا بخش مهمی از منابع انسانی و مالی کشور مورد بهره برداری قرار نگیرند. اجرای این سیاست ها حداقل دو دهه رشد علمی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را با کندی روبه رو کرده و از سوی دیگر فرصت توسعه کشور را به یک محرک و تشدیدکننده عوامل موثر بر مهاجرت تبدیل کرده است. نتیجه گیری: کشور می بایست در برخی سیاست ها و برنامه های گذشته بویژه در حوزه های آموزش، پژوهش و فناوری، بازنگری های اساسی انجام دهد تا بتواند به توسعه اقتصادی- اجتماعی مطلوب و مرجعیت علمی دست یابد. تاخیر در این امر بدون شک خسران های جبران ناپذیر را برای کشور به دنبال خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

Elite ، Health Personnel ، Emigration and Immigration ، Economic Development ، Scientific Authority ، رشد اقتصادی ، کارکنان بهداشت و درمان ، مهاجرت ، مرجعیت علمی ، نخبگان