تبیین مفهوم جهل و تعیین مولفه های ایجادی آن در آموزش معماری ایرانی اسلامی

نگاه به آموزش و ورود به یک نحله، قرائت های گوناگونی دارد. این نکته راجع به آموزش تمام علوم من جمله معماری است؛ اگردقیقا آموزش انتخابی در ایران را مطالعه نماییم ادله اکثریت متخصصین این حوزه بر اساس جاذبه معنویت اسلام بوده است. اساتیدمتخصص در حوزه آموزش معماری ایران، دینی را یافته اند که گویی با توسل به آن گمشده خویش را یافتند. در این راستا علاوه برآگاهی دادن به مدرسین این حوزه لازم است تا زمینه لازم هم برای فعالیت آنان ایجاد گردد. به دلیل آن که معماری ما با مسائل دینیاسلام در هم آمیخته است، نخست به بررسی نظری مفهوم جهل با استناد به آیات قرآن پرداخته و سرانجام تلاش می گردد تا علتهای فراهم آورنده این جهل در متون ادبیات ایران و بطور خاص معماری را یافته و عناصری که در این دلالت، موثر هستند، شناساییگردند. روش پژوهش، استدلال منطقی است. دستاورد این مقاله آن است که رفع جهالت در آموزش معماری زیر سایه موعظه، هدایتو تقوای دینی با در نظر گرفتن عدالت، تعادل، ساختارمندی و سطح بندی مستخرج از متون ادبی به چهار دسته منتج از اندیشه هایمعماری منتهی می گردند که شامل: جهالت در اهداف تربیتی دانشجویان، جهالت در روش ها و ابزار موجود، جهالت نسبت به مسئولیتهای فرهنگی و جهالت نسبت به وظایف فنی می باشد که این مولفه ها در سه دوره مهم تغییرات معماری ایران (قبل از انقلاب اسلامی،همزمان و دوران حال) میزان های متفاوتی را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

جهل ، آموزش ، معماری ، اسلامی ، ایرانی