بررسی نمونه هایی از فناوری در معماری اسلامی ایرانی برای سبک سازی ساختمان با مصالح بومی

پژوهشی که پیش روست ممکن است در ظاهر ارائه مواردی از توجه استادکاران سنتی ما به علم ایستایی و یکی از مقولات مهم در ایستایی ساختمانها که سبک سازی آنها در برابر زلزله است باشد. اما در حقیقت بازخوانی زبان معماران ایرانی است که در تک تک بناهایی که از آنها به یادگار مانده هزاران درس برای نسلهای بعدشان به یادگار گذاشته اند. هزاران بنایی که امروزه بعد از گذشت سالها همچنان پابرجا مانده اندو توجه و علم سازندگانشان را به بهترین شکلی نشان می دهند و ما به عنوان نسلهایی که نتیجه قرنها تجربه و ابداع را به عنوان سرمایه اولیه در اختیار داریم باید از این پشتوانه عظیم به بهترین شکل استفاده کنیم و این امر میسر نخواهد بود مگر با شناخت کامل اصول طراحی آنها و کندوکاو و پژوهش در تمامی این جزئیات ارزنده. معماری ایران همواره بیشترین توجه را به جنبه های مثبته معماری از قبیل:منطق، اصول، ایستایی، مسائل فنی و علمی بنا، مقیاس انسانی استفاده از مصالح محلی، صرفه جویی و سبک سازی ساختمان و ... معطوف می کرده است. نیارش و با ژرف نگری و روشی ویژه مسائل را بررسی و اسلوب وار حل و فصل می کند.این مهم با بهره گیری از تجاربی متمادی و دیرپا با همیاری هندسه و تناسبات در اکثر کیاست و مهارت معمار ممکن می شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، سنتی ، سبک سازی ، فناوری ، اسلامی ، ایرانی ، مصالح بومی