ارتباطات اطلاعات حسابداری - شبکه های کامپیوتری

خودتنظیمی ، پیامدهای ارزشمندی در فرآیند یادگیری، آموزش و حتی موفقیت زندگی داردو یکی از مفاهیم مطرح در تعلیم و تربیت معاصراست. چهارچوب اصلی نظریه یادگیری خودتنظیمی براین اساس استوار است که افراد چگونه از نظرباورهایفراشناختی، انگیزشی و رفتاری، یادگیری خود را سازماندهی میکنند. یادگیری خودتنظیمی به معنای ظرفیت فرد برای تعدیل رفتار متناسب با شرایط و تغییرات محیط بیرونی و درونی است و شامل توانایی فرد در سازماندهی و خودمدیریتی رفتارهایش جهت رسیدنبه اهداف گوناگون یادگیری است و از دو مولفه راهبردهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری تشکیل شده است [2.[ 2 است در نظریه شناختی - اجتماعی تصویری از رفتار انسانی را ترسیم میکنند که مهم ترین عنصر آن خودکارآمدی. خودکارآمدی را به عنوان باور فرد درباره توانایی انجام عملکردهای مورد نظر، تعریف نمودهاند. در محیط تحصیلی، خودکارآمدی به باورهای دانشجو در ارتباط با توانایی انجام وظایف درسی تعیینشده اشاره دارد. دانشجویانی که خودکارآمدیبیشتری دارند، تمایل، تلاش و استقامت بیشتری را در انجام وظایف درسی بکار می گیرند و به توانایی خود اطمینان دارند. راهبردهای یادگیری، خودتنظیمی را نوعی از یادگیری تعریف کردهاند که در آن یادگیرندگان به جای آنکه برای کسب دانش ومهارت بر معلمان ، والدین و یا دیگر متولیان آموزشی تکیه کنند، شخصا کوشش ها ی خو د را شروع و هدایت می کنند؛ به عبارت دیگر خودتنظیمی در یادگیری را به مشارکت فعال یادگیرنده از نظر رفتاری، انگیزشی، شناختی و فراشناختی در فر ایندیادگیری برای بیشینه نمودن یادگیری اطلاق میشود آموزش الکترونیکی به سرعت در داخل سازما نها آموزشی در حال رشد است، و شروع گسترده ای دارد، بنابراین شناسایی مشخصات یادگیرنده و هدایت آن به بهترین حالت در یک محیط آمو زشی یکی از مسایلی است که باید انجام شود، بررسی و مطالعه این مسیله که محیطهای یادگیری چگونه می تواند یادگیری خودتنظیمی دانشگاهی بوجود آورد از دورنماهای دانشگاه ها و سازمانهای آکادمیک میباشد [8 ،[در این پژوهش به روشهای مختلف و کاربردی در این زمینه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، آموزش الکترونیکی ، راهبردهای انگیزشی ، راهبردهای یادگیری ، برنامهریزی