شناسایی و اولویت بندی محرک های استفاده از فناوری اطلاعات در مدیریت زنجیره تامین شرکت های صنعت خودروسازی ایران
محل انتشار: دومین کنفرانس بین المللی مدیریت صنعتی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 644
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IMCONFERENCE02_115
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
چکیده مقاله:
ماهیت پویای رقابت، موفقیت سازمان ها را تا حد زیادی وابسته به کارآمدی زنجیره تامین کرده است. امروزه مدیریت زنجیره تامین، یک بدنه در حال رشد از ابزارها و فناوری ها، برای هماهنگی و بهینه سازی فرآیندهای کلیدی، از جمله کاهش هزینه ها، افزایش کیفیت، تسهیل توزیع، افزایش رضایت مشتری و غیره است و در این راستا مدیریت زنجیره تامین در جهت نیل به این اهداف و افزایش فرصت ها، باید هماهنگی بین اعضای زنجیره اش را ارتقاء دهد. با رشد فناوی اطلاعات، شاهد کاربردهای بسیاری از مظاهر آن در زنجیره تامین هستیم. با این وجود محدودیت مالی و منابع سازمان سرمایه گذاری گسترده و استفاده از فناوری اطلاعات در تمامی مراحل زنجیره تامین را محدود می سازد. از این رو در این مطالعه به ارزیابی محرک های استفاده از فناوری اطلاعات در زنجیره تامین در شرکت های خودروسازی با استفاده از ترکیبی از تکنیک های ANP، DEMATEL براساس (DANP) پرداخته شد. مطالعه حاضر درصدد است تا با شناسایی و ارزیابی شاخص های فناوری اطلاعات در زنجیره تامین صنایع خودروسازی استان تهران، و در نهایت رتبه بندی این شاخص ها، گامی هرچند کوچک در راستای دست یابی به جایگاه واقعی کشور در عرصه رقابت جهانی بردارد. بدین جهت در ابتدا با مرور پیشنه پژوهش، عوامل موثر بر کاربرد فناوری اطلاعات برای شرکت های خودروسازی شناسایی شد. در مرحله بعد با استفاده از تکنیک DANP به الویت بندی این عوامل پرداخته شد و معیار(D13) با وزن 0.0395 بالاترین اولویت را بدست آورد و سایر معیارها در اولویت های بعدی قرار گرفتند.
کلیدواژه ها:
مدیریت زنجیره تامین ، فناوری اطلاعات ، تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره ، ANP مبتنی بر DEMATEL (DANP) ، شرکت های خودروسازی
نویسندگان
مریم قایدی
دانشجوی دکتری سیاستگذاری علم و فناوری ، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران
اعظم سازور
عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی نیما و دانشجوی دکتری سیاستگذاری علم و فناوری ، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران