روش بهینه عصاره گیری از بذر چای ترش

به منظور بررسی خواص آنتی اکسیدانی عصارهی بذر چای ترش آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2*2*3 شامل دو نوع حلال ( اتانل متانل و هگزان )، دو روش عصاره گیری ( غوطه وری و سوکسله ) و سه زمان عصاره گیری (4، 8 و 12 ساعت) در مجموع 12 تیمار و 3 تکرار در هر تیمار به مورد اجرار درآمد. نتایج نشان داد نوع حلال، روش و عصاره گیری بطور معنی داری (P<0/05) راندمان وزنی، میزان فنول تام و خواص آنتی اکسیدانی ( به روش های DPPH و بی رنگ شدن بتاکاروتن) را تحت تاثیر قرار داد. استفاده از حلال الکلی و روش غوطه وری در تهیه عصاره بطور معنی داری (P<0/05) شاخص های آنتی اکسیدانی عصاره را بهبود بخشید. شاخص های مورد ارزیابی با افزایش زمان عصاره گیری بطور معنی داری (P<0/05) بهبود یافت. بطور کلی بهترین راندمان وزنی، فنل تام و خواص آنتی اکسیدانی عصاره بذر چای ترش زمانی حاصل می شود که عصاره گیری به روش غوطه وری با حلال الکلی طی 12 ساعت صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، چای ترش ، سوکسله ، غوطه وری ، فنل تام