محکومیت بی گناهان: از خطای قضایی تا بی گناهی واقعی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، دوره: 3، شماره: 8
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 354
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLR-3-8_003
تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1396
چکیده مقاله:
محکومیت بی گناهان یکی از مصادیق خطاهای قضایی است. بنابراین، این برداشت که این دو مفهوم را معادل هم میداند نادرست است. البته، مهم ترین مصداق خطای قضایی، محکومیت افراد بیگناه است. بی گناهی می تواند واقعی و یا حقوقی باشد. منظور از بیگناه واقعی یعنی محکومی که اساسا جرم انتسابی را مرتکب نشده و به اصطلاح ناکرده بزه است. بیگناه حقوقی، محکومی است که رفتار مجرمانه انتسابی را مرتکب شده اما محکومیت وی از طریق نقض تشریفات دادرسی عادلانه انجام شده است. این تقسیمبندی باوجود برخی مزایا تا حدودی گمراه کننده است. زیرا در بسیاری از موارد در عمل بی گناهی واقعی و حقوقی بر هم منطبق میشوند. برای نمونه، پژوهشگرانی که قایل به این تقسیم بندی هستند مواردی مانند عدم کفایت ادله اثبات را از نوع خطای شکلی و فنی می دانند. در حالی که اصولا متهم ز مانی بی گناهی واقعی اش ثابت می شود که ادله ای که جرم او را ثابت و فرض بیگناهی او را نقض کند وجود نداشته باشد. در واقع، محکومیت بیگناهان، محکومیتی است که مبتنی بر ادله نادرست است. با وجود اختلاف نظرها، اغلب پژوهشگران، مفهوم مضیق بیگناهی یعنی بیگناهی واقعی و نیز ضابطه عینی یا رسمی در تشخیص بیگناهی را مبنای مطالعات خود در زمینه محکومیت بیگناهان قرار دادهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جمشید غلاملو
دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس
محمد فرجیها
استادیار گروه حقوق کیفری و جرم شناسی تربیت مدرس (نویسنده مسوول)