بررسی اثربخشی هوش اخلاقی به روش قصه گویی بر افزایش رفتار های نوع دوستی پسران پیش دبستانی شهرستان نجف اباد در سال تحصیلی 94-95

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش هوش اخلاقی به روش قصه گویی و افزایش رفتار نوع دوستی پسران پیش دبستانی شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی 95 - 94 انجام شد. روش تحقیق نیمه تجربی و پیش آزمون و - پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی پسران پیش دبستانی شهرستان نجف آباد بود و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 2 پیش دبستانی انتخاب و پرسش نامه مربوط به پیش آزمون توسط مربیان و والدین به طور مشترک تکمیل شد. که هر کدام سوالات مربوط به خود را پاسخ دادند سپس با گزینش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند گروه آزمایشی 13 جلسه و به مدت یک ماه تحت آزموزش هوش اخلاقی به روش قصه گویی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت کرد. ابزار پژوهش، پرسش نامه 24 سوالی نوع دوستی کودکان ایزنک و چان بود . پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون، به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس و آزمون T زوجی با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. نتایج نشان داد که آموزش هوش اخلاقی به روش قصه گویی در افزایش یافتن راهکارهای نوع دوستانه پسران موثر بوده است(P<0/01).

کلیدواژه ها:

هوش اخلاقی ، قصه گویی ، نوع دوستی