اصول طراحی معماری برای کودکان اوتیستیک، بر اساس روانشناسی محیطی در طراحی مراکز آموزش و توانبخشی

بدون شک اوتیسم یکی از پیچیده ترین وسریع ترین اختلالات روانی_ پزشکی_ آموزشی عصر حاضر است. که علیرغم شیوع آن، هنوز هم در بسیاری جهات ناشناخته مانده است. تعاریف اوتیسم به افرادی که تمایل و توانایی برقراری ارتباط با دیگران و محیط اطراف خود ندارند اشاره می کند. به نظر می رسد ضروری ترین نیاز کودکان اوتیستیک برقراری ارتباط با محیط اطراف و یادگیری از آن است. محیط در جذب و برانگیختگی این کودکان تاثیر بسزایی دارد. در واقع طراحی و معماری می تواند نقش بسیار مهمی در جهت خلق فضای مناسب برای پاسخ دادن به نیازهای این کودکان و ایجاد درک بهتر از محیط برای آنها را ایفا کند. با توجه به مهم ترین نیاز کودکان اوتیسم که برقراری ارتباط مناسب با دنیای اطرافشان است، هدف از این پژوهش بازنگری طراحی محیط کودکان اوتیستیک و توجه به روانشناسی محیطی خاص این کودکان، فاکتورهای محیطی و علل اهمیت آنها در جهت ارتقای توانایی های کودکان اوتیسم است.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، روانشناسی محیطی ، کودک ، معماری