مقایسه اثربخشی مداخله های خودتنظیمی رفتار توجهی با خودتنظیمی رفتار انگیزشی بر کاهش علایم اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی (ADHD)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 138

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JOEC-21-4_002

تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1401

چکیده مقاله:

هدف: یکی از اختلال های شایع دوران کودکی، اختلال بیش فعالی- نارسایی توجه است که می تواند ناشی از کمبود خودتنظیمی باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخله های خودتنظیمی رفتار توجهی با خودتنظیمی رفتار انگیزشی بر کاهش علایم اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. روش: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل کلیه کودکان ۷ تا ۱۲ ساله مبتلا به نارسایی توجه و بیش فعالی بود که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ به مراکز مشاوره و روان شناسی منطقه ۵ تهران مراجعه کرده و تحت درمان دارویی ریتالین قرار داشتند. نخست به وسیله سیاهه علایم مرضی کودکان (CSI-۴) غربالگری شدند. سپس ۴۵ نفر از دانش آموزانی که بیش ترین تراز ADHD را داشتند، به تصادف انتخاب و در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) به طور تصادفی جایگزین شدند. داده های به دست آمده نیز با روش تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بن فرونی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه آزمایش نسبت به گروه گواه افزایش معناداری را در پس آزمون داشته اند (۰۰۱/۰p<). علاوه بر این نتایج نشان داد که بین میانگین ADHD گروه مداخله های خودتنظیمی رفتار توجهی با میانگین ADHD گروه خودتنظیمی رفتار انگیزشی تفاوت معناداری وجود ندارد. به عبارت دیگر تاثیر دو روش درمانی در کاهش نارسایی توجه و بیش فعالی یکسان است (۰۱/۰p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل می توان نتیجه گرفت آموزش فرایندهای خودتنظیمی رفتار انگیزشی و رفتار توجهی می توانند بر کاهش علایم اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در این کودکان کمک قابل توجهی کنند(۰۱/۰p<).

کلیدواژه ها:

Self-regulation ، Attention behavior ، Motivational behavior ، Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) ، خودتنظیمی ، رفتار توجهی ، رفتار انگیزشی ، اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی.

نویسندگان

فهیمه حمزه نژادی

PhD student of Psychology, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.

فریبرز باقری

Associate Professor, Department of Psychology, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.

محمد حاتمی

Associate Professor, Department of Psychology, Kharazmi University, Tehran, Iran.

فریبرز درتاج

Professor, Department of educational Psychology, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • بیگدلی ز.، رجبی غ.، نصیری م. (۱۳۹۵) «بررسی تاثیر باورهای ...
  • چوب فروش زاده آ.، محمودی میمند و.، فاطمی، ...
  • صمیمی، ز.، رامش س.، کردتمینی م. (۱۳۹۵) «اثربخشی آموزش حافظه ...
  • عباسی، م.، درگاهی ش.، پیرانی ذ.، بنیادی ف. (۱۳۹۴) «نقش ...
  • مرادی، ع.، هاشمی، ت.، فرزاد و.، بیرامی م.، کرامتی ه. ...
  • مرادی ع.، هاشمی ت.، فرزاد و.، کرامتی ه.، بیرامی م.، ...
  • هاشمی نصرت آباد، ت، محمودعلی لو م.، نعمتی سوگلی ...
  • تقی زاده جدیکار ا.، ماشینچی عباسی ن.، هاشمی نصرت آبادی ...
  • Alizadeh H. (۲۰۰۵). A Theoretical Explanation on Attention Deficit/Hyperactivity Disorder: ...
  • Bandura, A. (۲۰۰۰). Exercise of human agency through collective efficacy, ...
  • Barkley R. (۲۰۱۵). Educating inactive and inatten-tive children (practical guide ...
  • Barkley R.A. ADHD: A handbook for Diagnosis and Treatment. New ...
  • Barlow DH, Hofman SG. (۲۰۱۴). Efficacy and dis-semination of psychological ...
  • Coghill D. R, Seth S, Pedroso S, Usala T, Currie ...
  • Cubbin S, Leaver L, Parry A. (۲۰۲۰). Attention def-icit hyperactivity ...
  • Dobrean A., Pasarelu C.R., Balazsi R., Predescu E. (۲۰۱۹). Measurement ...
  • Duckworth A.L, Quinn P.D, & Tsukayama E. (۲۰۱۲).What no child ...
  • Guderjahn, L., Gold, A., Stadler, G., & Gawrilow, C. (۲۰۱۳). ...
  • Guillory SB, Gliga T, Kaldy Z. ( ۲۰۱۸). Quantifying attentional ...
  • Halperin J.M, & Healey D.M. (۲۰۱۱). The Influ-ences of Environmental ...
  • Hashemi Nosrat Abad T, Mahmoud Alilou M, Ne'mati Sougi Tapeh ...
  • Heatherton, T.F, & Wagner, D.D. (۲۰۱۲). Cognitive Neuroscience of Self-Regulation ...
  • Hofmann W, Schmeichel B.J, & Baddeley A.D. (۲۰۱۲). Executive functions ...
  • Lee j, & Zentall S.S. (۲۰۱۲). Reading motivational differences among ...
  • Pelham W.E & Fabiano G.A. (۲۰۱۸). Evidence-based psychological treatment for ...
  • Polanczyk G, Laranjeira R, Zaleski M, Pinsky I, Caetano R, ...
  • Shiels K, & Hawk L.W. (۲۰۱۰). Self-regulation in ADHD: the ...
  • Skogli, E.W., Egeland, J., Andersen, P.N., Hovik, K.T., & Oie, ...
  • Sprafkin J, Gadow KD, Salisbury H, Schneider J, Loney J. ...
  • Tavakolizadeh J. (۱۹۹۶).Epidemiological study of bullying disorders and attention deficit ...
  • Wolters C.A. (۲۰۰۳). Understanding procrastination from a self-regulated learning perspective. ...
  • نمایش کامل مراجع