استعدادهای آبیاری سطحی علمی،برای افزایش اثربخشی کاربرد آب و مواجهه با بحران آب

آبیاری سطحی از پایه ای ترین شیوه های توزیع آب در مزرعه است که بدلیل سابقه طولانی و رواج آن در همه نقاط، بطور طبیعی دارای معضلات مشهودی است. این سابقه باعث گردیده تا دغدغه ذهنی متولیان، بیشتر بر تغییر روش و متوجهطرح های هزینه بر باشد، تا بر اصلاح و بهره گیری از ظرفیت ها واین امر با بروز مخاطرات کم آبیتشدیدمی گردد. بدیهی است حاصل این شیوه مواجهه با بحران سطحی نگری در قبال آبیاری سطحی و از دست رفتن فرصت ها و استعدادهائی است که نظر به وسعت بیش از 90 % این روش ها، بسیار قابل توجه می باشد. در این راستا،قدم اول،شناخت ظرفیت های این عرصهاست؛ که اگر توأم با نظم و انسجام گردد کلید راهگشائی خواهد بود برای احاطه بهتر بر موضوع، همچنین کشف سریع نقاط فرصت سوز یا ظرفیت ساز، و امکان توسعه یا ابداع رویه های نوین. این مقاله با چنین هدفی شکل گرفت و امیدوارست مجموعه تنظیم شده، ضمن بهبود نگاه منفعلانه به آبیاری سطحی، با تجربه های متولیان و بهره بردارانهر منطقه ، تکمیل اولویت بندی و متناسب با شرایط مختلف اجرائی گردد. راهکارها و راهبردهای ارائه شده در سه مرحله فنّی پژوهش و طراحی ساخت و اجرا، بهره برداریو نیز بخشحاکمیتیبرای معرفی راهبردهای سازمانی و فرهنگی تنظیم گشته است

کلیدواژه ها:

بحران آب ، آبیاری سطحی ، مدیریت پایدار ، بهره وری ، اثربخشی آبیاری