طراحی مدلی برای داستان سرایی پویا در بازی های رایانه ای

یکی از تمایزات ما انسان ها با دیگر موجودات این کره خاکی توانایی داستان گویی گونه ی ما است. می توان ادعا کرد تنها محدودیت در داستان، تخیل پدید آورندگان آن است. تاکنون بازی های رایانه ای به عنوان فرمی از رسانه، راوی داستان ها بوده اند و با افزودن عنصر تعامل در عین حال که مخاطب را تحت تاثیر فضای داستان قرار می دهند، او را از توانایی اثرگذاری نیز بهره مند می کنند ( 1 ). مطالعات پیشین در زمینه روایت تعاملی اکثرا مبتنی بر شاخه ای بودن داستان، وجود انتخاب های متنوع برای بازیکن و یا مدل سازی شخصیت بازیکن می باشند و همچنان محتوای روایت توسط نویسنده بازی و از قبل تولید می شود. در این پژوهش سعی بر آن است که وجه دیگری از داستان گویی در بازی های رایانه ای مورد بررسی قرار گیرد و آن، تولید داستان بازی به صورت رویه ای است؛ به این معنا که بازی علاوه براینکه راوی داستان است خود پیشبرنده و مولد داستان نیز باشد و تا جای ممکن کمترین انرژی برای نویسندگی داستان توسط نویسنده بازی صورت پذیرد. در اینجا تلاش شده است تا الگویی ارائه شود که داستان بازی در طول روند بازی و توسط بازیکنان طرح می شود و در این میان از برنامه ریزی برای ایجاد موقعیت هایی که به شکل گیری داستان کمک می کنند استفاده شده است. خلق داستان در روند بازی و توسط بازیکنان تنوع بی شماری در داستان های ایجاد شده برای یک بازی به ارمغان می آورد و این شیوه سبب می شود با هر بار بازی، بازیکنان دنیایی برای خود بنیاد کنند که متفاوت از دیگر کاربران باشد.

کلیدواژه ها:

داستان سرایی پویا ، داستان تعاملی ، بازی های رایانه ای ، تولید داستان رویه ای