استدلال از حیات بخشی آب به رستاخیزی در معاد
محل انتشار: همایش ملی آب، فرهنگ و پژوهشهای علوم انسانی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 407
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WATERCULTURE01_075
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1399
چکیده مقاله:
در آیاتی متعددی از قرآنکریم به نقش حیات بخش آب اشاره شده است. همچنین خداوند در آیه های (انعام: 99) ( طه: 53)(طه: 54) (بقره: 164) (نحل: 65) به زنده شدن زمین مرده، پس از نزول باران اشاره داشته و به تفکر و تأمل در آن فرا می خواند.این نقش حیات بخشی به اندازهای مورد تأکید است که در آیاتی مانند آیه «وَ الَّذی نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَیْتاً کَذلِکَ تُخْرَجُونَ» (زخرف: 11) رستاخیز مردگان در قیامت همانند زنده و سرسبز شدن زمین پس از نزول باران معرفی شده است. این همانندی میان رستاخیز و رویش و حیات زمین در آیه های (فصلت: 39(، (روم: 25، 24) نیز دیده می شود. علامه و برخی ازمفسرین نگاه استدلالی به این آیه ها داشته اند. علامه این بیان از قرآن را استدلالی بر وجود رستاخیز می داند. در این پژوهش پساز تحلیل استدلال علامه نشان خواهیم داد که حیات بخشی به زمین مرده بمانند حیات بخشی به مردگان نیست بلکه اینجا صرفاًنوعی تشبیه و استعاره وجود دارد و نمی توان استدلالی برهانی بر این اساس ارائه داد.
نویسندگان
مرتضی مزگی نژاد
عضو هیات علمی دانشگاه بیرجند ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی