ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی حاوی نانو مواد

حساسیت رطوبتی یا عریان شدگی از اولین مشکلاتی است که از ابتدای تشکیل صنعت ساخت رویه های آسفالتی شناخته شده است و رطوبت همواره به عنوان یکی از عوامل عریان شدگی آسفالت مطرح بوده است. این نوع خرابی علاوه بر آن که خود یک خرابی مهم به حساب می آید می تواند باعث سایر خرابی ها نیز شود. همواره از بین بردن با کاهش آثار رطوبت در مخلوطهای آسفالتی و بهبود خصوصیات مکانیکی آنها مدنظر پژوهشگران و مدیران ارشد راه و ترابری بوده است تا بدین ترتیب عمر روسازیهای آسفالتی را بهبود بخشند. به منظور بهبود خرابی رطوبتی روسازی های آسفالتی که در طول دوره کارکرد مفید خود دچار آن می شوند روشها و مواد گوناگونی وجود دارد که یکی از متداول ترین آنها استفاده از افزودنی۔ های ضد عریان شدگی است. یکی از این نوع مواد، نانومواد میباشد که در سال های اخیر برای بهبود خواص رئولوژیکی قیر و اصلاح مشخصات مکانیکی مخلوطهای آسفالتی مورد استفاده قرار گرفته اند. بر این اساس، در این پژوهش به بررسی تاثیر نانواکسید روی، به عنوان افزودنی ضد عریان شدگی که اصلاح کننده قیر نیز می باشد پرداخته شده است. همچنین دو نوع سنگدانه مختلف با پتانسیل حساسیت رطوبتی متفاوت (سنگ آهک و گرانیت) و قیر با درجه نفوذ ۶۰-۷۰ از مواد به کار رفته در این پژوهش بوده اند. نتایج این بررسی نشان میدهد که نانو مواد باعث افزایش شاخص نسبت کشش غیر مستقیم در نمونه های ساخته شده با قیرهای اصلاح شده گشته است.

کلیدواژه ها:

حساسیت رطوبتی ، نانواکسید روی ، سنگ آهک ، سنگ گرانیت ، مخلوط آسفالتی