تاثیر شناختی نقش تناسبات معماری در بهبود کیفیت زیستی

معمار رومی ویتروویوس دارای سه شرط برای ساخت خوب، یعنی کالا (سودمندی)، استحکام (استحکام یا مقاومت) ولذت (زیبایی) است. تناسب در هر سه نقش بسیار مهمی را ایفا می کند زیرا راهنمایی برای فضاهای مفید، ایجادسیستم ساختاری مناسب و ایجاد محیطی دلپذیر از نظر زیبایی است. از زمان های قدیم، بشر با استفاده از اصول ریاضی، نسبت جرمساخته شده را آزمایش کرده است. یونان با استفاده از نسبت طلایی در نمای ساختمان از نسبت هندسی در پارتنون استفاده کردهاست، همچنین از اصلاح توهم نوری باتغییر نسبت عناصر ساختمان استفاده کرده است. لوکوربوزیه صریحا از جیره طلاییدر سیستم مدولار خود برای نسبت معماری و پیوند با آنتروپومتریک شکل انسان استفاده کرده است. نسبت هندسیاز زمان های بسیار دور اصل مهم در طراحی ساختمان وحتی شهرها بوده است چنانچه در تناسبات ساخت شهر اصفهان دردوره عباسی این وحدت رویه زیبایی شناختی را بسیار می بینیم امامتاسفانه این اصل مهم ارزش خود را درزمینه های مدرنازدست داده است. دراین مقاله رابطه بین هندسه ،طبیعت و معماری که بسیار بر کیفیت زیست انسانی موثر است بررسی خواهدشد. نسبت طلایی وسری های فیببانوئیک را به عنوان عناصراساسی برای درک نسبت هندسی تعریف خواهد کرد. همچنین اصولتناسب هندسی از دوران مختلف و استفاده از این نسبت هندسی درنمونه های موردی مختلف با تجزیه و تحلیل وگردآوری کتابخانهانجام می پذیرد.

کلیدواژه ها:

تناسبات معماری ، کیفیت زیستی ، هندسه و طبیعت