مطالعه دگرسانی، کانه نگاری، سیالات درگیر، اسپکتروسکوپی رامان و ایزوتوپ های پایدار اکسیژن- هیدروژن در کانسار آهن-آپاتیت لکه سیاه ۱، استان یزد

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 177

فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ECONG-13-2_004

تاریخ نمایه سازی: 27 مهر 1400

چکیده مقاله:

کانسار آهن لکه­ سیاه ۱ در ۴۰ کیلومتری شمال شرقی شهرستان بافق در استان یزد و در پهنه زمین ساختی کاشمر- کرمان واقع شده است. واحدهای سنگی منطقه به کامبرین زیرین تعلق دارند و شامل ریولیت، آندزیت، سنگ ­های آذرآواری، دولومیت و ماسه سنگ هستند. توده­ های نفوذی با ترکیب مونزونیت تا دیوریت در این واحدهای سنگی نفوذ کرده ­اند. فرایند دگرسانی، سنگ­ های منطقه را تحت تاثیر قرار داده؛ به طوری که مهم ­ترین هاله ­های دگرسانی رخ داده در منطقه (سدیک)- کلسیک، کلریتی­ شدن، اپیدوتی ­شدن، سریسیتی­ شدن، سیلیسی­ شدن و آرژیلیک است. مگنتیت کانه اصلی کانسار است که دارای بافت ­های توده ­ای، برشی و مارتیتی است. بر اساس بررسی های پتروگرافی، چهار نوع سیال درگیر در کانی کوارتز همراه کانسنگ مشاهده شده که شامل تک فاز مایع (L)، تک فاز گاز (V)، دوفازی (L+V) و سه­ فازی (L+V+H) هستند. دمای همگن شدن سیالات درگیر دو فازی بین ۲۱۷ تا ۴۲۸ و سه­ فازی بین ۳۸۴ تا ۴۶۷ درجه سانتی گراد و شوری برای سیالات دو فازی بین ۱۰ تا ۲۷ و برای سه­ فازی­ بین ۴۰ تا ۴۴ درصد معادل شوری نمک طعام به دست آمد. بر اساس بررسی های اسپکتروسکوپی لیزر رامان بر روی سیالات درگیر، میزان گاز N۲ و CO۲ در سیالات دو فازی به ترتیب ۶۹ و ۳۱ درصد و در سیالات درگیر سه فازی به ترتیب ۳۳ و ۶۷ درصد مولی است که منشا آن می­تواند گاززدایی از گوشته و واکنش سیالات با سنگ­ های کربناته ­باشد. بررسی ترکیب ایزوتوپی O و H سیال در تعادل با کوارتز نشان می­ دهد که سیال اولیه در این کانه­ زایی­ منشا ماگمایی داشته که در مرحله های بعدی با سیالات جوی اختلاط حاصل کرده که این فرایند با کاهش سیستماتیک دما و شوری همراه بوده است.

نویسندگان

میثم قلی پور

گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

مهرداد براتی

گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

ابراهیم طالع فاضل

گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

وراتیسلاو هورای

موسسه علوم زمین اسلواکی، براتیسلاوا، اسلواکی

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :