بررسی رخساره های میکروسکوپی، محیط رسوبی و فرایندهای دیاژنز مخزن داریان در میدان نفتی سلمان

سازند داریان به سن آپتین- آلبین یکی از واحدهای مخزنی مهم در جنوب باختر ایران و هم ارز سازند شعیباست. با توجه به این که اولین گام در ارزیابی دقیق سنگ های مخزنی بررسی ریزرخساره ها، محیط رسوبی و فرایندهای دیاژنزی آنهاست، در این پژوهش مخزن داریان در چاه های A، B، C، D و E  میدان نفتی سلمان مطالعه شده است. بر پایه مطالعات سنگ نگاری نام گذاری سنگ های کربناتی به روش دانهام و نام گذاری رخساره ها بر پایه تقسیم بندی فلوگل انجام گرفته است که ۷ ریز رخساره اصلی شامل مادستون، مادستون تا وکستون فسیل دار، وکستون تا پکستون اربیتولین دار، پکستون تا گرینستون بایوکلستی، وکستون تا پکستون اکینودرم دار، وکستون تا پکستون پلانکتونی و مادستون تا وکستون پلانکتونی اکینودرم دار شناسایی شد که متعلق به زیرمحیط های رسوبی دریای باز، شول و لاگون هستند. بررسی تغییرات عمودی و جانبی رخساره ها و مقایسه آنها با محیط های رسوبی امروزی و دیرین نشان می دهد که سازند داریان در این ناحیه در یک محیط رمپ کربناته گل‎پشتیبان بادپناه نهشته شده است. با توجه به فرایندهای دیاژنزی متعدد دیده شده در این سازند و تاثیر مستقیم آنها روی کیفیت مخزنی در پایان نتیجه گیری می شود که میکریتی شدن، سیمانی شدن، فشردگی (مکانیکی)، نوشکلی و پیریتی شدن سبب بسته شدن خلل و فرج و گلوگاه های موجود در مخزن می شوند و تخلخل و تراوایی را کاهش می دهند؛ در حالی که فشردگی (شیمیایی)، دولومیتی شدن و شکستگی سبب ایجاد فضاهای خالی و برقراری ارتباط میان آنها می شوند، تخلخل و تراوایی را افزایش می دهند و سبب بالا رفتن کیفیت مخزنی می شوند.

کلیدواژه ها:

سازند داریان ، شعیبا ، ریزرخساره ، میدان سلمان ، رمپ کربناته