مطالعه تطبیقی مبنای مسئولیت مدنی در فقه امامیه، حقوق ایران و افغانستان
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 327
فایل این مقاله در 115 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CRMIU-1-1_001
تاریخ نمایه سازی: 3 دی 1401
چکیده مقاله:
چرایی مسئولیت یک شخص در برابر دیگری، پاسخ های گوناگونی را به خود دیده است که تاریخ تحول مبنای مسئولیت را شکل می دهد. این پاسخ ها از تقصیر شخصی آغاز و امروزه تا تدبیر اقتصادی نیز پیش رفته است. این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی مبانی مسئولیت از دیدگاه فقه امامیه، حقوق ایران و حقوق افغانستان می دازد؛ گرچه دیدگاه های گوناگونی درباره مبنای مسئولیت از منظر فقه امامیه مطرح شده است اما با توجه به محتوای قاعده لاضرر، احادیثی مانند من اضر... که بدون قید تقصیر آمده است و همچنین اقوال فقها می توان به این نتیجه دست یازید که «استناد عرفی ضرر» به عنوان مبنای مسئولیت قرار گرفته است و تقصیر هم اگر اهمیتی دارد به جهت تاثیری است که در جهت احراز استناد عرفی دارد. از نگاه حقوق ایران اگرچه نظر مشهور برآنست که تقصیر، مبنای مسئولیت است اما نظریه استناد عرفی دیدگاهی موجه تر به نظر می رسد؛ چرا که می توان گفت، تقصیر هیچ موضوعیتی در مبنای مسئولیت ندارد بلکه تنها طریقی است جهت اثبات رابطه سببیت و استناد عرفی فعل به فاعل. از سویی، نظریه استناد عرفی موافق تر با فقه امامیه که حقوق ایران مبتنی بر آن می باشد نیز هست. در حقوق افغانستان مطابق آنچه در ماده ۷۷۶ که در ذیل احکام مشترک بیان شده، تقصیر به عنوان مبنای مسئولیت عنوان گردیده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
غلامرضا رضایی
پژوهشگر
محمد عابدی
استاد دانشگاه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :