پیش بینی حمایت خود مختاری معلمان براساس عوامل استرس زای شغلی با‎ میا نجی گری راهبرد های مقابله ای

هدف پژوهش حاضر پیش­بینی حمایت خودمختاری معلمان برا­ساس عوامل استرس زای شغلی با‎ میانجی­گری راهبرد­های مقابله­ای بود. روش پژوهش توصیفی و طرح پژوهش، همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه معلمان متوسطه اول و دوم مدارس دولتی شهرستان نور و چمستان درسال تحصیلی ۹۹-۹۸ به تعداد ۶۳۶ نفر بود که براساس فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای، ۲۴۰ نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه معلم به عنوان متن اجتماعی ولبورن و همکاران (۱۹۹۲)، پرسشنامه عوامل استرس­زای شغلی اترو- لوپس و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه راهبردهای مقابله­ای کارور (۱۹۹۷) استفاده شد. تمام تحلیل­ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری انجام شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که عوامل استرس­زای شغلی بر راهبردهای مقابله­ای و حمایت خودمختاری اثر مستقیم دارد. راهبردهای مقابله­ای بر حمایت خودمختاری اثر مستقیم دارد. همچنین، عوامل استرس­زای شغلی به صورت غیرمستقیم و از طریق راهبردهای مقابله­ای بر حمایت خودمختاری تاثیر می­گذارد. نتایج این پژوهش از نقش میانجی راهبردهای مقابله­ای در روابط بین عوامل استرس­زای شغلی با حمایت خودمختاری معلمان حمایت کرد.

کلیدواژه ها:

حمایت خودمختاری ، راهبردهای مقابله ای ، عوامل استرس زای شغلی