تاثیر استرس شغلی، محیط کاری و حجم کاری بر قصد جابه جایی و ترک شغل کارکنان (مورد مطالعه:شهرک صنعتی بوشهر)

در این پژوهش به بررسی تاثیر استرس شغلی، محیط کاری و حجم کاری بر قصد جابه جایی و ترک شغل کارکنان پرداخته شده است.از حیث شیوه گردآوری داده ها، پژوهشی توصیفی -پیمایشی است و براساس هدف، از پژوهش های کاربردی محسوب می شود.جامعه ی آماری در دسترس کارکنان شهرک صنعتی بوشهر(۱۰واحد تولید و پخش) به تعداد ۴۵۳نفر و حجم نمونه از طریق تخمین فرمول کوکران ۲۰۸ نفر می باشد.پس از گردآوری داده ها برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری PLS و معادلات ساختاری SEM استفاده شد.روش نمونه گیری مورد استفاده، نمونه گیری تصادفی ساده بود. شاخص های مورد استفاده در پژوهش۱) شاخص های استرس شغلی کان و همکاران (۱۹۶۴) شامل :عملکرد کاری، تراکم کاری، زمینه سازمانی و تصمیم گیری است.۲)شاخص های محیط کاری هریس و بلادن در سال (۱۹۹۹) شامل :روانشناسی مهندسی ، فیزیولوژی کار،آنتروپومتری و بیومکانیک شغلی است.۳)شاخص های حجم کاری کازنز و همکاران(۲۰۰۴) شامل: فشار کاری ،فرصت کاری،سرعت کاری،تعداد وظایف زیاد ،استراحت کاری،انعطاف زمانی کار،حمایت کاری،بازخورد،اعتماد و نیاز احساسی است.۴)شاخص های ترک شغل شراز و همکاران (۲۰۱۴) شامل:فکر ترک شغل،دنبال شغل جدید بودن،تغییر شغل و فعالیت در شغل جدید است. نتایج این پژوهش نشان می دهد استرس شغلی، محیط کاری و حجم کاری بر قصد جابه جایی و ترک شغل کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، محیط کاری ، حجم کاری ، قصد جابه جایی ، ترک شغل ، قصد ترک شغل