بررسی نگرش ذینفعان به میزان پایداری توسعه ی طبیعت گردی (مطالعه ی موردی: مجموعه ی روستایی جواهرده در شهرستان رامسر)

طبیعت­گردی، ارزشمندترین مظهر توسعه ­ی پایدار است. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی میزان پایداری طبیعت­گردی و بررسی رابطه ­ی تعاملی مولفه­ های توسعه­ی پایدار طبیعت­گردی در مجموعه­ ی روستایی جواهرده رامسر بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی می­ باشد. جامعه­ ی آماری تحقیق حاضر را سه گروه ذینفعان گردشگری تشکیل داده ­اند: جامعه ­ی محلی، طبیعت­ گردان و مسئولان. حجم نمونه لازم برای هر یک از گروه­ها تعداد ۱۵۰ نفر (مجموعا ۴۵۰نفر) تعیین شد. برای جمع­ آوری داده­ها از پرسشنامه­ استاندارد استفاده گردید. پایایی پرسشنامه جامعه ­ی محلی (۷۹۲/۰)، طبیعت­ گردان (۷۷۹/۰) و مسئولان (۷۷۱/۰) به دست آمد که مقدار مناسبی می­ باشد. تحلیل در دو سطح توصیفی و استنباطی از طریق نرم­افزار SPSS۲۴ صورت پذیرفت. نتایج نشان می­دهد در بین تمامی مولفه­ های توسعه­ ی پایدار طبیعت­گردی در مجموعه­ ی روستایی جواهرده رامسر، جنبه­ ی رابطه­ ای اثر منابع بر جامعه ­ی محلی با میانگین (۵/۳) مطلوب­ترین نوع رابطه را دارا است و همچنین نامطلوب­ترین نوع رابطه میان مولفه ­های مورد بررسی تاثیر جامعه­ی محلی بر طبیعت­گردی مجموعه­ ی روستایی جواهرده رامسر با میانگین (۸۵/۱) بوده است. سایر نتایج در قالب یافته­ ها و نتیجه ­گیری ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، طبیعت گردی ، مجموعه روستایی جواهرده