هیدروژئوشیمی و منشا سیالات گرمابی منطقه ی زمین گرمایی سبلان برپایه ی یافته های ایزوتوپی

شیب زمین­گرمایی بالا در اطراف کوه سبلان حاصل رخداد فعالیت­های پلوتونیک-ولکانیک در این ناحیه بوده که در اواخر دوره­ی ترشیری رخ داده اند. حاصل این فعالیت­ها تشکیل مخروط استراتوولکان سبلان و دیگر مظاهر سطحی عهد حاضر مربوطه از قبیل وجود چشمه­های آب­گرم، دودخان­ها و منافذ خروج بخار می­باشند. ترکیب عمده این آب­ها سدیم-کلرایدی، کلراید-بی­کربناتی و کلراید-سولفاته می­باشد. در این مطالعه نمونه­ها از چشمه­های آب­گرم اطراف سبلان (شمالغرب، شرق و جنوب سبلان) و چاه­های اکتشافی حفر شده در سایت بهره­برداری از انرژی زمین­گرمایی سبلان واقع در شمالغرب سبلان نمونه­برداری شده و ترکیب شیمیایی و ایزوتوپی این نمونه­های مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. آنالیز ایزوتوپی از آبهای ­گرم چشمه­های  مورد مطالعه نشان داد که ترکیبات ایزوتوپی از  ۵/۷- تا ۴/۱۳- پرمیل برای δ۱۸O ، از ۱/۷۱-  تا ۶/۷۸- پرمیل برای  δDو از ۱/۰ تا ۶/۳۴TU  برای ۳H تغییر می کنند. مقادیر منفی δ۱۸O و δD بدست آمده بواسطه  منشاء جوی این آب­ها، واکنش­های آب-سنگ و حضور کانی­های رسی می باشند.  محتوای ۳H این آب­های نیز نشان می­دهد که سیالاتی  نسبتا با سنین مختلف در درون سیستم زمین­گرمایی سبلان در حال چرخش می­باشند. بعضی از این آبها قبل از انفجارات هسته­ای سال ۱۹۵۳ وارد سیستم ژئوترمال شدند، ولی بعضی دیگر بعد از آن وقایع وارد سیستم شده اند.

کلیدواژه ها:

deuterium ، δ۱۸O ، geothermal waters ، hydrogeochemistry ، Mount Sabalan ، tritium. ، اکسیژن-۱۸ ، آبهای زمین گرمایی ، تریتیوم ، دوتریوم ، کوه سبلان ، هیدروژئوشیمی.