نسبت حکمت و شهروندان مدینه فاضله از دیدگاه افلاطون و فارابی
محل انتشار: فصلنامه علوم سیاسی، دوره: 16، شماره: 63
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 103
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCKE-16-63_004
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1402
چکیده مقاله:
انسان با سرشتی اجتماعی همواره سعادت و کمال را جستجو می کند؛ از این رو نیازمند بستری مطلوب برای نیل به اهداف عالیه خود می باشد. جامعه در پرتو حکمت بهترین زمینه برای ظهور و بروز استعدادهای بالقوه انسان است و در این جامعه است که انسان به کمالات والای انسانی اش دست می یابد. افلاطون آرمان شهر و جامعه فاضله را جهت بهفعلیترساندن همین استعدادها مطرح کرد. پس از او فارابی (موسس فلسفه اسلامی) با بهرهگیری از منابع وحی و تعالیم اسلام ایده مدینه فاضله را در جهت اعتلای مقامات انسانی بیان نمود. درواقع تمام هم و دغدغه افلاطون و فارابی رسیدن شهروندان به سعادت حقیقی است که منوط به جاریشدن حکمت درمیان شهروندان جامعه میباشد. مقاله حاضر پس از تبیین ماهیت مدینه فاضله به بیان طبقات گوناگون اهالی چنین آرمان شهری از منظر این دو فیلسوف می پردازد و سپس نقش حکمت را در سطح شهروندان این جامعه (از بالاترین سطح گرفته تا پایینترین آنها) تبیین می کند، درپایان قیاسی بین آرای افلاطون و فارابی صورت می گیرد
نویسندگان
یارعلی کرد فیروزجایی
دانش یار دانشگاه باقرالعلوم(ع)
محمدصادق تقی زاده طبری
دانشجوی دکتری کلام دانشگاه قم