مقایسه مطالعات الکترودیاگنوستیک قبل و بعد از جراحی آزاد سازی تونل کارپ جهت تعیین رابطه ی بین علائم بالینی بیمار و تغییرات EMG NCV بعد از عمل

سابقه و هدف: سندرم تونل کارپ یکی از شایع‎ترین نوروپاتی‎های ناشی از تحت فشار گرفتن عصب median در مچ دست است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تغییرات الکترودیاگنوستیک قبل و بعد از عمل جراحی آزادسازی تونل کارپ می‎باشد. مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه‎ای توصیفی مقطعی بر ۳۸ دست (۲۴ بیمار) مبتلا به سندرم تونل کارپ با هدف بررسی تغییرات الکترودیاگنوستیک قبل و ۱۲ ماه بعد از عمل جراحی و بررسی ارتباط بین تغییرات الکترودیاگنوستیک با Boston score، DASH score، قدرت Pinch و Grip بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ آنالیز شدند. یافته ها: میانگین distal motor latency (DML) حاصل از مطالعه الکترودیاگنوستیک به‎طور معنی‎داری از ۲/۱۲±۶/۰۷ میلی‎ثانیه به ۰/۶۱±۴/۷۰ میلی‎ثانیه کاهش یافته بود (۰۰۰۱ /۰=P). میانگین distal sensory latency (DSL) نیز به‎طور معنی‎داری بهبود یافته بود (از ۱/۰۶±۴/۹۸ میلی ثانیه به ۰/۷۵±۴/۵۴ میلی‎ثانیه، ۰/۰۱۲=P). تفاوت آماری معنی‎داری بین میانگین DML و DSL بین دو دست راست و چپ وجود نداشت(به ترتیب ۰/۳۷۸=P و ۰/۲۳۳=P). همبستگی مثبت معنی‎داری بین سن با DML و DSL بعد از عمل برقرار بود (به‎ترتیب ۰/۰۰۱=P، ۰/۴۷۵=r و ۰/۰۲۴=P، ۰/۳۴۱=r). ارتباط معنی‎داری بین یافته‎های الکترودیاگنوستیک بعد از عمل با Boston score، DASH score و Grip score مشاهده نشد نشد(به ترتیب {۰/۹۳۱=P sss : ، ۰/۶۲۹=P fss:} و ۰/۱۶۹=P و ۰/۱۰۰۰=P). استنتاج: یافته‎های الکترودیاگنوستیک بعد از عمل جراحی آزادسازی تونل کارپ به‎طور معنی‎داری بهبود یافته بود، اما ارتباط مشخصی با شدت علائم بالینی بیماران وجود نداشت؛ از این رو جهت ارزیابی پیامد درمان، مجموع علائم بالینی بیماران و یافته‎های الکترودیاگنوستیک در کنار هم ارزشمند تلقی می شوند.

کلیدواژه ها:

carpal tunnel syndrome ، median nerve ، carpal tunnel release ، electrodiagnostic study ، سندرم تونل کارپ ، عصب مدین ، جراحی آزادسازی تونل کارپ ، مطالعات الکترودیاگنوستیک