بررسی کارآیی روش ردیابی پرتو سه بعدی در کاهش اثر لایه وردسپهر در تعیین موقعیت مطلق دقیق

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 50

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JESPHYS-44-1_003

تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402

چکیده مقاله:

در این مقاله به بررسی میزان کارآیی روش نوین ردیابی پرتو سه بعدی (۳D Ray tracing) در تصحیح اثر وردسپهر (Troposphere) در تعیین موقعیت مطلق دقیق با استفاده از سیستم­های تعیین موقعیت جهانی (Global Positioning System: GPS) پرداخته شده است. بدین منظور با انتخاب دو ایستگاه تبریز و ابرکوه در کشور ایران و استفاده از داده­های هواشناسی ERA-Interim و مشاهدات فاز (Phase) و کد  (Code) ایستگاه­های GPS، تصحیحات وردسپهری با استفاده از روش ردیابی پرتو سه بعدی، ردیابی پرتو دو بعدی (۲D Ray tracing) و مدل سستامینن (Saastamoinen) محاسبه شد. در ادامه تصحیحات وردسپهری به دست آمده از روش­های فوق بر مشاهدات GPS اعمال شده و تعیین موقعیت در این سه حالت انجام گرفت. یک بار نیز با استفاده از نرم­افزار Bernese موقعیت دو ایستگاه ابرکوه و تبریز با مجهول در نظر گرفتن تاخیر مربوط به لایه وردسپهر تعیین شد. معیار قرار دادن موقعیت محاسبه شده از نرم­افزار Bernese و مقایسه آن با موقعیت به دست آمده از سه روش فوق، نشان دهنده این است که موقعیت به دست آمده از روش ردیابی پرتو سه بعدی در ایستگاه تبریز به اندازه ۰۱۷/۰ متر دقیق تر از موقعیت به دست آمده از روش ردیابی پرتو دو بعدی است و همچنین ۰۴۹/۰ متر دقیق تر از موقعیت به دست آمده در حالت استفاده از مدل سستامینن می­باشد. در عین حال در ایستگاه ابرکوه نتایج سه روش تفاوت چندانی ندارند. این موضوع را می­توان به تغییرات و اندازه بیشتر بخارآب در ایستگاه تبریز و در نتیجه اهمیت استفاده از روش­های نوین و دقیق تصحیح خطای وردسپهری در این گونه مناطق نسبت داد.

نویسندگان

Saeid Haji Aghajany

دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران

Yazdan Amerian

استادیار، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Bevis, M., ۲۰۱۰, Researchers Show How far South American Cities ...
  • Black, H., ۱۹۷۸, An easily implemented algorithm for the tropospehric ...
  • Böhm, J. and Schuh, H., ۲۰۰۳, Vienna Mapping Functions. Proceedings ...
  • Böhm, J., ۲۰۰۴, Troposphärische Laufzeitverzögerungen in der VLBI. PhD thesis. ...
  • Böhm, J., Werl, H. and Schuh, H., ۲۰۰۶a, Troposphere mapping ...
  • Dach, R., Hugentubler, U., Fridez, P. and Meindl, M., ۲۰۰۷, ...
  • Ghaffari Razin, M. R. and Voosoghi, B., ۲۰۱۶, Modeling of ...
  • Haji Aghajany, S., Voosoghi, B. and Yazdian, A., ۲۰۱۷, Estimation ...
  • Haji Aghajany, S. and Amerian, Y., ۲۰۱۷, Three-dimensional ray tracing ...
  • Hopfield, H., ۱۹۶۹, Two-quartic tropospheric refractivity profile for correcting satellite ...
  • Hobiger, T., Ichikawa, R., Koyama, Y. and Kondo, T., ۲۰۰۸, ...
  • Hofmeister, A., ۲۰۱۶, Determination of path delays in the atmosphere ...
  • Mendes, V. B., ۱۹۹۸, Modeling the neutral-atmosphere propagation delay in ...
  • Niell, A. E., ۱۹۹۶, Global mapping functions for the atmosphere ...
  • Niell, A. E., ۲۰۰۱, Preliminary evaluation of atmospheric mapping functions ...
  • Saastamoinen, J., ۱۹۷۲, Atmospheric correction for the troposphere and tratosphere ...
  • Saastamoinen, J., ۱۹۷۳, Contributions to the Theory of Atmospheric Refraction. ...
  • Thayer, G. D., ۱۹۶۷, A rapid and accurate ray tracing ...
  • Wallace, J. M., and Hobbs, P. V., ۲۰۰۶, Atmospheric science: ...
  • نمایش کامل مراجع