مدل یابی معادلات ساختاری روابط بین رهبری معنوی و مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان با نقش میانجی سلامت سازمانی در کارکنان دانشگاه اصفهان

پژوهش حاضر با هدف سنجش روابط علی بین رهبری معنوی و مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان با نقش میانجی سلامت سازمانی در دانشگاه اصفهان انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداری معاونت های (اداری و مالی، فرهنگی و دانشجویی، پژوهشی، آموزشی) دانشگاه اصفهان به تعداد ۳۴۴ نفر در سال ۹۶-۱۳۹۵ بود. حجم نمونه پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، به تعداد ۱۸۲ نفر تعیین گردید. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای متناسب با حجم بود. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه رهبری معنوی فرای و همکاران (۲۰۰۵)؛ پرسشنامه سلامت سازمانی مایلز (۱۹۶۹) و پرسشنامه مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (۱۹۹۱) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رهبری معنوی با سلامت سازمانی و مسئولیت پذیری اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد و قادر است ۵۲ درصد از واریانس سلامت سازمانی و ۱۶ درصد از واریانس مسئولیت پذیری اجتماعی را تبیین نماید. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که سلامت سازمانی با مسئولیت پذیری اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد و ۳۲ درصد از واریانس مسئولیت پذیری اجتماعی را تبیین می نماید. علاوه بر این یافته های پژوهش نشان داد که رهبری معنوی با میانجی گری سلامت سازمانی به طور غیر مستقیم ۱۷ درصد از واریانس مسئولیت پذیری اجتماعی را تبیین می نماید.

کلیدواژه ها:

معادلات ساختاری ، رهبری معنوی ، سلامت سازمانی ، مسئولیت پذیری اجتماعی