اگر موسیقی هنری زمانمند نبود؛ دلوز، سینما و موسیقی آکوزماتیک

این مقاله با بهره گیری از آراء ژیل دلوز(براساس مفاهیم تصویر-حرکت و تصویر-زمان) در حوزه سینما، به بررسی اشتراکات فرمال و زیبایی شناسانه نظرات وی با موسیقی مبتنی بر اصوات الکترواکوستیک می پردازد و مواردی همچون زیبایی شناسی جریان انرژی، مفصل بندی و مونتاژ، زیبایی شناسی خلسه و ادراک مخاطب در روابط مکان-زمانی را بررسی می کند. در ادامه چگونگی امکان تجربه و به یادآوری فرم یک اثر که براساس رفتارهای شنیداری منجر به پدیدار شدن مفهوم تصویر-حرکت یا تصویر-زمان می شود مورد مطالعه قرار گرفته است. این موضوعات در تحلیل کوتاهی از بخش اول قطعه چت نوآر اثر الیزابت آندرسون به عنوان نمونه عملی مورد استفاده قرار گرفته اند.