بررسی شاخصهای تاثیرگذار بر طراحی واحد همسایگی در اقلیم گرم و خشک

تغییرات اقلیمی و گرم شدن زمین باعث افزایش توجه به بحث آسایش حرارتی در فضای بیرونی، به ویژه در واحدهای همسایگی و بافتهای شهری شده است .واحدهای همسایگی میتوانند به عنوان یک خرد اقلیم عمل کرده و شرایط آسایش را برای انسانها فراهم نمایند .بهم خوردن آسایش حرارتی میتواند سلامت افراد را به خطر اندازد و حضور آنها را در فضاهای بیرونی کاهش دهد.در معماری گذشته اقلیم گرم و خشک، بافت شهری و همسایگی به دلیل ویژگیهای کالبدی خود، شرایط آسایش دمایی بهتری را برای عابران و انسانها فراهم میکرد .بررسی بافت سنتی و روند تغییرات کالبدی در بافتهای جدید شهری میتواند به شناسایی عوامل بهم خوردن شرایط راحتی دمایی کمک کند.در این پژوهش، ابتدا به روش کتابخانه ای به جمعآوری اطلاعات پرداخته شد .سپس، مطالب به روش توصیفی-تحلیلی بررسی گردیده و شاخصهای مرتبط با بافت و واحد همسایگی که بر آسایش حرارتی بیرونی تاثیر گذارند استخراج گشته است .در پایان به بررسی و روند تغییر شاخصها در بافت قدیمی و جدید شهر یزد پرداخته شده و لیستی از آنها تهیه گردیده است.

کلیدواژه ها:

واحد همسایگی ، اقلیم گرم و خشک ، بافت سنتی ، خرد اقلیم ، آسایش حرارتی بیرونی